ابوذر فتاحیان فر - دانشجویی کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش پیش دبستان، واحد اصفهان (خوراسگان ( دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
سمیرا تیغ بخش - استاد دانشگاه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

هدف از این تحقیق آسیب شناسی روش های تربیت دینی کودکان از دیدگاه مدیران و مربیان تربیتی شهرستان لردگان سال تحصیلی۱۴۰۱-۱۴۰۲است. . به منظور کسب این هدف، ۲۹۹ نفر از مدیران و مربیان دوره ابتدایی شهرستان به عنوان جامعه اماری انتخاب گردید که با استفاده از روش نمونه گیری کلی نمونه آماری تحقیق ۲۹۹ نفر برآورد گردید. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی است و از لحاظ ماهیت و روش گردآوری داده ها در زمره تحقیقات توصیفی-علی جای دارد. برای جمع آوری داده های این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته با طیف پنج گانه لیکرت حاوی ۳۱ سوال در ۱۰ بعد (حصاربندی و حصارشکنی، کمال گرایی و ساده گرایی، گسست بین نسلی، مریدپروری، ظاهرسازی، رهبانیت، توجیه ظلی قدرت، قشری گرایی، خرافه پردازی، انحصارگرایی) استفاده شده است که روایی آن روایی آن با روش سازه و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (۸۶/۰) مورد تایید قرار گرفته است. اطلاعات جمع آوری شده برای این پژوهش با استفاده از نرم افزارهای spss و Smart pls مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. یافته های حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها حاکی از ان است که: یافته ها حاکی از آن است که میزان تاثیر مولفه های دهگانه مذکور در سطح بالاتر از متوسط (۳) قرار دارد. تربیت دینی، تربیتی براساس مفاهیم و معیارهای دینی است. هرگاه این مفاهیم و معیارها مورد بدفهمی قرارگیرد، یا حیطه آنها به غلط، بیشتر یا کمتر از آنچه هست، ارزیابی گردد، و یا در مواجهه بامسائل نوظهور عصر و دوران، به صورت نابه جا مورد استفاده قرار گیرد، آسیب هایی درتربیت دینی آشکار خواهد گردید. براین اساس، آسیب شناسی تربیت دینی به این معناست که اختلال های مفهومی و مصداقی در بکارگیری مفاهیم و معیارهای دینی درجریان تربیت مورد بازشناسی قرارگیرد و معین گردد که در هرمورد کدام نوع از این اختلال ها در کار بوده و چه نوع آسیب هایی را در ذهن و ضمیر متربیان موجب می گردد.

آسیب شناسی، تربیت دینی، روش، کودک.