محمد متقی شهپر - کارشناس ارشد رشته مهندسی عمران- گرایش خاک و پی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
حسن شعبانی - کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری جهاد دانشگاهی واحد همدان

فعالیت های توسعه یافته در شهرها باعث افزایش قابل توجه ساخت وسازهای بزرگ روی خاک های ضعیف و نرم انجام بگیرد. این موضوع باعث ایجاد دغدغه برای مهندسان ژئوتکنیک شده است و همواره دنبال راه حل برای افزایش ظرفیت باربری پی-های قرار گرفته روی این نوع خاک ها هستند. در حال حاضر، تکنیک های زیادی برای بهبود ظرفیت باربری پی ها روی خاک ضعیف قابل تراکم استفاده می شود. یکی از این تکنیک ها استفاده از ترانشه های دانه ای زیر پی می باشد. ترانشه های دانه ای حالت کرنش مسطح ستون های سنگی هستند که به آسانی و سریع و ارزان تر از پی های عمیق برای اهداف بهبود زمین می-باشند. ترانشه ی دانه ای توسط جایگزین کردن قسمتی از خاک ضعیف اغلب خاک زیر پی، با مصالح دانه ای دارای سختی بالا و پارامترهای مقاومتی ساخته می شود. در این تحقیق، مطالعه ی عددی با استفاده از مدل ساخته شده در نرم افزار FLAC، در حالت با ترانشه و بدون ترانشه تحت بارگذاری استاتیکی و سیکلی انجام و با روابط تحلیلی مقایسه شده است. در این مدلسازی، تاثیر عمق و عرض ترانشه ی دانه ای بررسی شده و در نهایت مقادیر بهینه برای ابعاد مدل انتخاب شده است. سپس مدل نهایی استاتیکی تحت بارگذاری سیکلی ماشین آلات قرار می گیرد. در صورت استفاده از ترانشه ی دانه ای، با افزایش عرض ترانشه ظرفیت باربری افزایش می یابد. همچنین با افزایش عمق ترانشه ظرفیت باربری تا مقدار ماکزیمم خود افزایش یافته و سپس ثابت می ماند.

ترانشه ی دانه ای، پی سطحی، بهسازی، ظرفیت باربری استاتیکی و دینامیکی، FLAC۲D