امیرحسین ملکی برنتی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد واحد علی آباد کتول

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرین و متعاقب آن سه هفته بی تمرینی بر ظرفیت هوازی و داوران فوتسال شهرستان ساری، انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه داوران فوتسال شهرستان ساری در سال ۱۳۹۳ به تعداد ۳۰ نفر بود که به شیوه هدفمند و در دسترس و از بین افراد داوطلب، تعداد ۲۰ نفر از داوران فوتسال انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (ده نفر) و کنترل (ده نفر) تقسیم شدند. در گروه آزمایش میانگین سن، وزن و قد به ترتیب برابر ۳۱/۲ ± ۳۰/۲۸ سال، ۱۲/۳ ± ۲۰/۸۵ کیلوگرم و ۲۰/۳ ± ۶۰/۱۸۲ سانتی متر و در گروه کنترل نیز به ترتیب برابر ۴۹/۱ ± ۷۰/۲۸سال، ۵۵/۱ ± ۸۰/۸۶ کیلوگرم و ۶۳/۲ ± ۶۰/۱۸۳ سانتی متر بود. آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که شش هفته تمرین، توان هوازی (حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲max)) را افزایش و سه هفته بی تمرینی توان هوازی را کاهش داده است. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود به داوران کشور که علاوه ارتقاء سطح آگاهی خود در رابطه با حرفه داوری به تناسب اندام و آمادگی جسمی خود هم بپردازند.

تمرین, بی تمرینی, توان هوازی, توان بی هوازی