نسیم علیمرادی - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
هانیه نوراللهی - کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد تهران مرکزی، تهران، ایران.
فاطمه حسینی - دکترای فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی، واحد علی آبادکتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آبادکتول، ایران

روش ها: ۵۹ آزمودنی به روش تصادفی ساده به سه گروه تمرین TRX (۲۰ نفر)، CRX (۱۹ نفر) و CG (۲۰ نفر) تقسیم شدند. برنامه هر دو گروه تمرینی شامل ۱۰ دقیقه گرم کردن با انواع حرکات کششی و نرمشی و سپس انجام ۱۰ حرکت ایستگاهی به صورت دایره ای به مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه بود که در انتها با ۱۰ دقیقه حرکات کششی برای سرد کردن، به پایان می رسید؛ با این تفاوت که گروه TRX با کش مقاومتی و گروه CRX با وزنه تمرین کردند. متغیرهای پژوهش، قبل و بعد از تمرینات اندازه گیری شدند. برای آنالیز داده ها از آزمون ANOVA یک راهه و تست تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰ استفاده شد.یافته ها: مقایسه نتایج پس آزمون BMI و WHR به وسیله آزمون تعقیبی نشان داد که این متغیرها در گروه TRX نسبت به گروه های CRX و CG کاهش معنی داری داشته است. در حالی که متغیر PBF در گروه های TRX و CRX نسبت به CG کاهش معنی داری را نشان داد. هم چنین در شاخص های پروفایل لیپیدی TG، VLDL-C، HDL-C و TC/HDL-C گروه TRX نسبت به گروه های CRX و CG بهبود معنی داری را نشان داد. در شاخص های TC، LDL-C و LDL-C/HDL-C، در هر دو گروه تمرینی نسبت به CG بهبود معنی دار مشاهده شد (۰۵/۰≥P).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که یک دوره هشت هفته ای تمرینات TRX و CRX بر بهبود شاخص های ترکیب بدن و پروفایل لیپیدی زنان جوان دارای اضافه وزن، موثر می باشد؛ اما نکته حائز، اهمیت اثربخشی بیشتر تمرینات TRX در مقایسه با CRX می باشد.

TRX, CRX, ترکیب بدن, پروفایل لیپیدی, زنان جوان دارای اضافه وزن