اسرا عسکری - گروه تربیت بدنی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران.

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین پلیومتریک، قدرتی و ترکیبی بر برخی شاخص های عملکردی کشتی گیران نخبه بود.تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. آزمودنی های پژوهش حاضر ۳۲ نفر از کشتی گیران نخبه استان گلستان با سابقه حداقل ۳ سال تمرین منظم بودند. آزمودنی ها به طور تصادفی به ۴ گروه کنترل (۸ نفر)، تمرین پلیومتریک (۸ نفر)، تمرین قدرتی (۸ نفر) و ترکیبی(۸ نفر)تقسیم شدند.آزمودنی ها به مدت ۸ هفته (سه جلسه در هفته) تمرینات فوق را اجرا کردند. توان بی هوازی، قدرت بیشینه، سرعت و چابکی قبل و پس از ۸ هفته ارزیابی شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که توان بی هوازی در گروه تمرینات ترکیبی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. قدرت بیشینه در گروه تمرینات ترکیبی نسبت به گروه کنترل و گروه تمرینات پلایومتریک به طور معناداری افزایش یافت. قدرت بیشینه در گروه تمرینات قدرتی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت. سرعت در گروه تمرینات ترکیبی نسبت به گروه کنترل و گروه تمرینات قدرتی به طور معناداری ا یافت. همچنین سرعت در گروه تمرینات پلایومتریک نسبت به گروه کنترل و گروه تمرین قدرتی به طور معناداری افزایش یافت. تفاوت معناداری در شاخص چابکی پس از هشت هفته بین گروه ها مشاهده نشد.نتایج مطالعه حاضر نشان داد ترکیب تمرینات پلایومتریک و قدرتی نسبت به تمرینات قدرتی و پلایومتریک تنها منجر به بهبود بیشتر توان بی هوازی، قدرت بیشینه و سرعت در کشتی گیران نخبه می شود اما تاثیری در بهبود چابکی ندارد.

پلایومتریک, قدرتی, چابکی, توان بی هوازی, قدرت بیشینه