آیسودا ضیامهر - دانشجو کارشناسی ارشد زیست شناسی سلولی و مولکولی دانشگاه ازاد اسلامی، واحد تبریز

دیابت نوع ۲ یک بیماری متابولیک مزمن است که با هیپرگلیسمی مشخص می شود که معمولا با مقاومت به انسولیندر خطر بالای عوارض کلیوی، عصبی و قلبی عروقی همراه است. این بیماری به عنوان یک بیماری با علت چند عاملیتعریف می شود که در آن استعداد ژنتیکی و سبک زندگی نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی و شروع آن ایفا می کند. اخیرا،مطالعات انجمن گسترده ژنوم ‎(GWAS) به طور گسترده ای برای شناسایی بیان غیرقابل تنظیم ژن های مرتبط با دیابتنوع ۲ و عوامل خطر زنتیکی که می توانند همراه با عوامل محیطی و رفتاری در شروع دیابت نوع ۲ کمک کنند. استفادهشده است. درمان موثر ضد دیابت از آنجایی که ویژگی دوگانه آن دارد. باید سهم ژنتیکی را در پاتوفیزیولوژی دیابت نوع ۲تایید کند. درمان دارویی دیابت نوع ۲ به سطح گلوکز خون و/یا هموگلوبین گلیکوزیله (HbAcl) بستگی دارد: بیمارانیکه سطح HbAcl طبیعی دارند. معمولا با داروهای خوراکی کاهش دهنده قند خون. مانند متفورمین. همراه با رژیمغذایی که مصرف کربوهیدرات را محدود می کند. درمان می شوند. برعکس, بیمار جبران نشده با سطوح بالای HbAclمعمولا با انسولین یا سایر داروهای نسل جدید یا ترکیبی از آنها درمان می شود. با توجه به ماهیت چند عاملی دیابت نوع۲ مطالعات اخیر درمان شخصی را به عنوان ابزاری قدرتمند برای بهبود اثربخشی خود درمان شناسایی کرده اند که راه رابرای پزشکی دقیق هموار می کند.

دیابت نوع ۲، پزشکی دقیق، پزشکی شخص محور، ژنتیک