فاطمه صالحی ریزی - کارشناس ارشد ریاضی، مدرسه شمیم، زرین شهر، اصفهان

با ورود جوامع به عصر دانش، نهاد آموزش از نخستین نهادهایی است که دستخوش تغییرات اساسی شده و به عنوان یک پارادایمی جدید، این حوزه را متحول ساخته است. بر همین اساس امروزه از آموزش و پرورش انتظار می رود تا موجبات یادگیری با شیوه های نوین را برای دانش آموزان فراهم آورد. برای محقق شدن چنین رویکردی به ناچار نیاز به تغییر رویه های سابق است. چراکه کلاس های آموزشی سنتی به دلیل عدم علاقه دانش آموزان و یکنواخت بودن نمی توانند بافت واقعی و مناسب را برای یادگیری فراهم آورند. بنابراین یکی از تلاش های سازمان های آموزشی باید در ارتباط با فناوری اطلاعات و ارتباطات و کاربرد آن در برنامه درسی باشد فناوری اطلاعات و ارتباطات تاثیر قابل توجهی در امر یادگیری دارد. هدف اصلی پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر به کارگیری نرم افزارهای آموزشی با روش تدریس سنتی بر یادگیری درس ریاضی پایه چهارم مقطع ابتدایی پسرانه شهرستان زرین شهر می باشد. در این پژوهش که از نوع شبه آزمایشی است از میان ۹۷ کلاس چهارم ابتدایی، به روش تصادفی ساده، دو کلاس از مدارس(شمیم و سحر) دخترانه که جمعا ۶۰دانش آموز در آنها مشغول به تحصیل بوده اند به عنوان نمونه انتخاب شدند.گروه نمونه به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و جهت دستیابی به هدف پژوهش، روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل اتخاذ گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از نمرات پیش آزمون و پس آزمون از آزمون گروه های t گروه های مستقل استفاده شد. مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون دو گروه آزمایش و کنترل با آزمون t مستقل نشان داد بین دو گروه قبل از شروع آزمایش در پیش دانسته های لازم برای آموزش مباحث پیش بینی شده گروه های مستقل نشان t تفاوت معنی داری وجود ندارد. مقایسه میانگین نمرات پس آزمون بین دوگروه با آزمون داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج نشان داد که عملکرد دانش آموزانی که به وسیله نرم افزار آموزشی، آموزش دیده اند در مقایسه با دانش آموزانی که به شیوه سنتی آموزش دیده اند در آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی به طور قابل ملاحظه ای بهتر بوده است.

تکنولوژی، روش تدریس سنتی، یادگیری، درس ریاضی