مدینه فیروزی - دانشجوی دکتری ریاضی، دبیر ریاضی، اداره آموزش و پرورش منطقه باینگان، استان کرمانشاه

حل مسئله یکی از ارکان مهم آموزش ریاضیات است. امروزه آموزش حل مسئله به رویکرد آموزش ریاضی از طریق حل مسئله تغییر یافته است و بسیاری از پژوهشگران کوشیده اند تا رویکرد حل مسئله به تدریس ریاضی را تبیین و تعریف کنند. آموزش مطالب ریاضی در بسترهای حل مسئله و محیط های آمیخته با پرسشگری در واقع کمک به فراگیران در رسیدن به درکی عمیق از ریاضیات است که با درگیرشدنشان در انجام فعالیت های ریاضی، زمینه های ابتکار و خلاقیت، حدس زدن، تحقیق و تفحص فراهم می آید. این نوشتار، مروری بر نظریه ها و چارچوب های حل مسئله ریاضی است. هدف مقاله، رد یا تایید این چارچوب ها نیست بلکه به بیان ویژگی ها و مقایسه ی آنها از زاویه های مختلف می پردازیم. دو نوع چارچوب کلی، توصیفی و هنجاری برای حل مسائل وجود دارد. در این چارچوب ها به غیرخطی بودن آن، حل کننده مسئله، لزوم به کارگیری حدس و تایید در حین حل مسئله و گسترش و تعمیم آن نگاه ویژه ای شده است. در بخش پایانی، با استفاده از یک مثال در هندسه چارچوب های پولیا، شونفلد، میسن و همکاران را پیاده سازی و بررسی خواهیم کرد.

مسئله، چارچوب حل مسئله ،آموزش ریاضی، تعمیم