علی اصغر رشید - Ph.D. in Public Administration, Faculty of Management, University of Tehran, Iran
وحید بخشعلی پور - Sama technical and vocational training college, Islamic Azad University, Lahijan Branch, Siyahkal, Iran
سیاوش خداپرست - Department of Physical Education and Sport Science, Lahijan Branch, Islamic Azad University, Guilan, Lahijan, Iran
رقیه عبدی پور ایزدی - Lecture University of Guilan, Rasht branch, guilan, Iran.

مقدمه: روند رو به رشد پدیده سالمندی، لزوم توجه به فعالیت های سالمندان و بررسی عومل اثرگذار بر آنان را به عنوان عامل موثری در ارتقای سلامت سالمندان مطرح می کند. از این رو، این مطالعه به بررسی ارتباط بین سرمایه و حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی سالمندان غیرفعال پرداخت. روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی روی ۲۰۰ نفر از سالمندان غیرفعال مرکز سالمندان شهرستان لاهیجان در سال ۱۴۰۱ انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه های سرمایه اجتماعی اونیکس و بولن (۲۰۰۰)، حمایت اجتماعی زمیت و همکاران (۱۹۸۸) و کیفیت زندگی لیپاد (۱۹۹۸) استفاده شد. داده­ها با استفاده از آزمون های K-S،  همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره توسط نرم افزار SPSS۲۳  تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: طبق نتایج بدست آمده، میانگین سنی واحدهای پژوهش ۲۲/۸± ۹۴/۶۶ سال بود و نمره کلی سرمایه اجتماعی ۷۵/۰±۰۴/۳ ، نمره کلی حمایت اجتماعی ۱۳/۱±۰۷/۳ و نمره کلی کیفیت زندگی ۵۶/۰±۱۷/۲ بدست آمد. نتایج آماری نشان داد که بین سرمایه و حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی به ترتیب ضریب همبستگی (۲۹/۰ و ۴۲/۰) بدست آمد که نشان می دهد ارتباط معنی­داری (۰۰۱/۰P=) وجود دارد. نتیجه ­گیری: نتیجه گیری می گردد که سرمایه و حمایت اجتماعی عامل مهم و اثرگذار در حفظ و ارتقای سلامت جسمی و شناختی مرتبط با مشارکت در امور زندگی سالمندان است. به نظر می رسد حمایت اجتماعی به عنوان یک مولفه اثرگذار بر سلامت جسمانی و روانی سالمندان می تواند به عنوان یک سرمایه اجتماعی در راستای بهبود پویایی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان مورد توجه قرار گیرد.

Quality of life, elderly, social capital, performance, کیفیت زندگی, سالمندان, سرمایه اجتماعی, عملکرد