اویس کریما - -
مجتبی امانی - -

دوره پسادکترا به عنوان دوره ای گذرا میان تحصیلات دانشگاهی و آینده حرفه ای محقق به شمار آمده و باعث ارتقای مهارت های حرفه ای و شغلی وی می شود. بهره جستن از نیروهای جوان و متخصص فارغ التحصیل دوره های پس از آغاز نیمه دوم قرن بیستم، در کشورهای توسعه یافته و مهیا نمودن شرایط مناسب برای ادامه فعالیت های تحقیقاتی در دوره های پسادکترا، نقش قابل توجهی در تولید علم در این کشورها داشته است تا جایی که در انتهای قرن بیستم، ۴۳% از نگارنده های اول مقالات، محققین پسادکترا بوده اند. نقش این محققین در آموزش، مشاوره، داوری مقالات و ارایه طرح های تحقیقاتی، حایز اهمیت است. از این رو جذب این دسته از محققین در پیشبرد و بهبود طرح های تحقیقاتی و تولید دانش دارای نقش قابل توجهی است. با توجه به ارزش این دسته از مققین، ارایه این دوره ها و جذب دانش پژوه درکشور، توسط دانشگاه تهران و مرکز تحقیقات فیزیک نظری از حدود سال ۱۳۷۵ آغاز شده است. با توجه به اهمیت طراحی نقشه جامع علمی کشور، لزوم برنامه ریزی های میان مدت و درازمدت، بررسی و رفع موانع موجود درراستای جذب محققین پسادکترای داخلی و خارجی و در نظر گرفتن جایگاه مناسب جهت این دوره ها ضروریبه نظر می رسد. این مقاله با سرفصل های بیان تعاریف و اهداف این دوره ها، تاریخچه تاسیس، نقشمحققان پسادکترا در تحقیقات، اهمیت جذب این دسته از محققین، بیان مختصری از وضعیتکنونی کشور و برخی محدودیت های داخلی، سعی در معطوف نمودن برنامه ریزان آموزشی و پژوهشی کشور به این مقوله دارد.

پسا دکتری, تاریخچه ی تاسیس پسا دکتری, نقش محققان پسا دکترا در تحقیقات, اهمیت جذب محققین پسا دکتری