هاجر ستوده - استادیار بخش علوم کتابداری و اطلا عرسانی دانشگاه شیراز

دانشمندان با استناد به پژوهشگران پیشین، نقش آنان در پیشبرد علم یا دست کم در تحقق پژوهش خود را بازمی شناسند و ارج می نهند. از این رو، شبکه استنادی می تواند اثرگذارترین آثار در یک حوزه را بازنمایاند. این اندیشه به ایجاد پایگا ه ها، شاخ ص ها و روش های استنادی انجامید که از اساس به هدف تسهیل بازیابی و گزینش منابع علمی پدید آمدند، اما به تدریج، با وجود کاستی های فراوان، کاربردی گسترده در ارزیابی پژوهش یافتند. با توجه به رویکرد فزاینده جوامع علمی ایران به کاربرد این شاخص ها در ارزیابی پژوهش به منظور استخدام، ارتقا یا تخصیص اعتبار پژوهشی، مقاله حاضر می کوشد ضمن برشمردن کاستی های شاخص های استنادی به ویژه ضریب تاثیر، دلایل ناکارامدی آن در ارزیابی پژوهش و نظام پاداش و ارتقا به ویژه در میان رشته ها و حوزه های موضوعی گوناگون را شرح دهد و راهکارهای موجود برای جبران این کاستی ها را معرفی نماید .

ارزیابی پژوهش, ضریب تاثیر, ناکارمدی, راهکارها