ذلیخا حسنوند - کارشناسی ارشد ادبیات پایداری پیام نور خرم آباد

دستور زبانی به عنوان یکی از اساسی ترین ارکان شناخت هر زبان نقش مهمی در ایجاد کنش زبانی فراگیران آن دارد. اگر معلمان زبان و ادبیات فارسی با علاقه و پشتکار، تدریس خود را هدفدار و منظم کنند؛ دانش آموزان را در استفاده درست از مهارت های زبانی علاقه مند می سازد. معلم باید این باور را در خود تقویت کند که آموزش دستور زبان فارسی تابع اصول و قواعد خاصی است، مسلما اگر از روش های مطلوب و نوین در تدریس استفاده نشود، در تحقق اهداف عالی آن، به جایی نخواهیم رسید. پژوهش حاضر در صدد بررسی مسئله روش تدریس دستور زبان به دانش آموزان است. برای این منظور ابتدا در چهارچوبی مشخص اول مفهوم دستور و روش تدریس مورد بررسی قرار می گیرد و بعد با تجزیه مشکلات آموزشی و نظریه های ارائه شده در این زمینه، راه حل های کلی برای بهبود یادگیری این محتوا و در اخر به روش تدریس های موثر برای تقویت یادگیری دانش آموزان خواهیم پرداخت. نتایج بررسی مطالب نشان می دهد که روش تدریس های فعال که دانش آموزان خودشان در مباحث درسی درگیر می شوند نسبت به روش های سنتی تاثیر مطلوب تری بر یادگیری دستور زبان فارسی دارند. و معلمان می توانند با کاربرد راهبردها و الگوهای تدریس و کاهش نقش مستقیم خود به مفهوم سازی در دانش آموزان کمک کنند. و این مقاله توصیفی-تحلیلی و بر مبنای داده های کتابخانه ای است.

روش استقرائی، دستور زبان فارسی، دانش آموزان، مقطع متوسطه دوم