لیلا محبی - آموزگار پایه ششم ابتدایی ،آموزش و پرورش اصفهان ناحیه ۶
مریم ملکی - کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)،اصفهان،ایران
وحید بنیسی - دکتری تخصصی مدیریت آموزشی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) ،اصفهان،ایران

فرهنگ سازمانی، به عنوان عامل بقای سازمان ها و فراهم نمودن رشد سازمانی آنها در نظر گرفته می شود. سازمانی که قادر به توسعه فرهنگ سازمانی خود نباشد قادر به بقا نخواهد بود و یادگیری سازمانی و فرهنگ یادگیری نقش بنیادی در توسعه ی فرهنگ سازمانی در سازمان دارا می باشد. فرهنگ سازمانی الگوی مشترک فکر کردن، احساس کردن و عکس العمل نشان دادن در یک گروه از انسانها می باشد. معمولا واحدهای مختلف درون یک سازمان، فرهنگ های متفاوتی دارند. مدیران با رفتار سازمانی خود، با روشهایی که برای مدیریت بحران ها و رفع مشکلات به کار می گیرند، با مراسم ها و نمادها و تنبیه ها و تشویق ها، نقش مهمی در شکل گیری و تغییر و تعدیل فرهنگ ها ایفا می کنند. در سازمان های آموزشی، فرهنگ سازمانی نقش مهمی در تولید فرهنگ کارتیمی و دستیابی به مزایای فرایند مشارکت و تشریک مساعی دارد. نظام های آموزشی با توجه به اهداف وماموریت آنان که مهم ترین آن تربیت نیروی انسانی کارآمد برای سایر نهادهای جامعه است از جایگاه ویژه ای برخوردار است و دانشگاه ها نیز مهمترین و کلیدی ترین سازمان های آموزشی هستند که علاوه بر تربیت نیروی انسانی پاسخگوی نیاز های اجتماعی برای کسب و اشاعه دانش و فناوری می باشند. امروزه نظام های مدیریت عملکرد به یکی از ابزار های مهم مدیریتی تبدیل شده است.

فرهنگ سازمانی، عملکرد سازمانی، سازمان آموزشی