لیلا حاجی پور - فوق لیسانس حقوق خصوصی/آموزگار
سیده زهرا عباسی - کارشناسی علوم تربیتی/ آموزگار
الهام آقایی - فوق لیسانس برنامه ریزی درسی/لیسانس علوم تربیتی/آموزگار
ناهیده پاشایی - لیسانس سطح دو حوزه رشته الهیات /آموزگار مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر تلاش نموده است تا قابلیتهای شبکه های مجازی برای توسعه یادگیری سیار را با مرور منابع معتبر تبیین نماید. با وجود اثرات منفی استفاده مکرر از شبکه های اجتماعی مجازی از جمله کاهش کتابخوانی، میتوان از شبکه های اجتماعی به عنوان بستری برای آموزش و یادگیری معلمان و دانش آموزان استفاده کرد. گردآوری و بهاشتراک گذاری ویدیوها و عکسهای آموزشی در شبکه های اجتماعی و نمایش آنها در کلاس درس، میتواند تا حدودی کمبود امکانات آزمایشگاهی و نبود وقت و زمان کافی برای انجام فعالیتهای آزمایشگاهی را جبران کند. که کارکردهای وسیع این رسانه ها، لزوم مطالعه ی عمیقتر برای فهم بیشتر مسائل فرهنگی جامعه و توجه به ظرفیت بالقوه رسانه های اجتماعی برای دسترسی به اهداف رشد و گسترش کشور را ایجاب میکند. میتوان در این زمینه دست به ارائه پیشنهاداتی همچون ترویج فرهنگ آموزش و یادگیری سیار توسط شبکه های اجتماعی توسط ایجاد گروه ها و کانالهای تخصصی توسط اساتید و معلمان، ارائه اینترنت رایگان در مراکز آموزشی، و ایجاد شبکه های اجتماعی آموزش محور بومی نام برد. مطالعات بررسیشده از اثرات مثبت این روش در آموزش و یادگیری سیار را نشان دادند. مهمترین مشخصه های این نوع از یادگیری عبارت است از در دسترس بودن، یادگیرنده محور بودن، شخصی و غیررسمی. از طرفی نبود زیرساختها، هزینه بالا، آشنانبودن با این روشها، و کمبود نرمافزارهای کاربردی از چالشهای این روش یادگیری و آموزش است. باتوجه به نتایج مطالعات مختلف، استفاده از این روشها نیاز به آموزش اعضای هیات علمی و مدیرانآموزشی دارد. نکته قابلتوجه در این روش آموزشی، شخصی بودن و غیررسمی بودن یادگیری ویادگیری در هر زمان و مکان است، از طرفی نبود زیرساختها و ابزارها و همچنین بالا بودن قیمت اینتجهیزات، آشنا نبودن افراد با تنظیمات دستگاهها و موارد اخلاقی از جمله حفظ حریم شخصی افراد ازموانع پیشروی این روش آموزشی دانسته اند

شبکه های اجتماعی، آموزش سیار، یادگیری سیار.