مرجان خزایی زاده - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان

حضور فرد مبتلا به اختلال رشدی اوتیسم در خانواده به دلیل نیازهای ویژه و غیرعادی می تواند عملکرد روانشناختی اعضای خانواده بویژه سایر فرزندان را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی عزت نفس نوجوانان همشیر اوتیسم براساس سبک های دلبستگی و ارتباط والد-فرزند انجام شد. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده تمامی نوجوانان دارای همشیر اوتیسم است که در سال ۱۴۰۱ به مراکز روان درمانی شیراز مراجعه کرده بودند ( ۷۵۰.(n= بر اساس جدول کوکران ، ۲۵۰ نفر از این افراد به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ ، پرسشنامه سبک های دلبستگی هازان و شیور و پرسشنامه رابطه والد فرزندی فاین و همکاران می باشد. بعد از جمع آوری پرسشنامه ها،داده های خام با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و با استفاده از آزمون هایتحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون به بررسی فرضیه های پژوهش پرداخته شد. یافته ها نشان داد که مولفه های دلبستگی ایمن به صورت مثبت و معنادار و دلبستگی اجتنابی به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی عزت نفس می باشند. همچنین از میان ابعاد ارتباطوالد-فرزند، ابعاد عاطفه مثبت ، همانند سازی و گفت و شنود به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی عزت نفس شرکت کنندگان می باشند. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که غربالگری دقیق رابطه والد-فرزند و آموزش والدین با مهارت های ضروری برای بهبود رابطه والد-فرزند، می تواند تاثیر بسزایی در عزت نفس نوجوانان همشیر اوتیسم داشته باشد.

عزت نفس ، سبک های دلبستگی ، ارتباط والد-فرزند، نوجوانان ، همشیر اوتیسم