سید کامران یگانگی - استادیار، گره و مهندیس صنایعی واحد زنجان، دانشگاه ها ازاد اسلامی، ایران
هادی نظری - دانشجوی کارشناسی مدیریت مالی دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران

اقتصاد دیجیتال به ویژه در کشورهای در حال توسعه به سرعت در حال رشد است. با این حال، معنا و معیارهای اقتصاددیجیتال هم محدود و هم متفاوت است. هدف این مقاله بررسی آنچه در حال حاضر شناخته شده است به منظور توسعهتعریفی از اقتصاد دیجیتال و برآورد اندازه آن است. مقاله استدلال می کند که سه حوزه مرتبط وجود دارد. هسته اصلی اقتصاد دیجیتال «بخش دیجیتال» است: بخش فناوری اطلاعات/فناوری اطلاعات و ارتباطات که کالاها و خدمات دیجیتال پایه را تولید می کند. «اقتصاد دیجیتال» واقعی – که به عنوان «بخشی از خروجی اقتصادی که صرفا یا عمدتا از فناوری های دیجیتال با مدل کسب وکار مبتنی بر کالاها یا خدمات دیجیتال مشتق می شود» تعریف می شود – شامل بخش دیجیتال به علاوه خدمات دیجیتال و پلتفرم نوظهور است. گسترده ترین دامنه - استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در همه زمینه های اقتصادی - در اینجا به عنوان «اقتصاد دیجیتالی» نامیده می شود. پس از بررسی چالش های اندازه گیری، این مقاله برآورد می کند که اقتصاد دیجیتال همانطور که در اینجا تعریف شده است حدود ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی و ۳ درصد از اشتغال جهانی راتشکیل می دهد. در پشت این موضوع ناهمواری قابل توجهی نهفته است: شمال جهانی تا به امروز سهم بزرگی از اقتصاددیجیتال داشته است، اما نرخ رشد در جنوب جهانی سریع ترین است. با این حال، رشد بالقوه می تواند بسیار بالاتر باشد:بنابراین تحقیقات بیشتر برای درک بیشتر موانع و تاثیرات اقتصاد دیجیتال در کشورهای در حال توسعه یک اولویت است

اقتصاد، اقتصاد دیجیتال، فناوری اطلاعات، فناوری اطلاعات و ارتباطات