مهناز خیاط - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشکده ی علوم انسانی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
فریبا حافظی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم انسانی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
پرویز عسگری - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم انسانی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
مرضیه طالب زاده شوشتری - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده ی علوم انسانی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی اثربخشی روش آموزش معکوس و آموزش سنتی بر ادراک کلاس و نگرش تحصیلی دانشجویان در درس آمار صورت گرفته است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی، با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل ۱۵۰ نفر از دانشجویان دختر رشته ی مشاوره ی دانشگاه فرهنگیان-پردیس فاطمه زهرا (س) در اولین نیم سال ۹۹-۹۸ بود. از میان آن ها، ۳۶ نفر از افرادی که درس آمار را انتخاب کرده بودند، به عنوان نمونه ی تحقیق به صورت هدفمند، در نظر گرفته شدند. دانشجویان به روش تصادفی ساده، در گروه های آموزش معکوس (۱۸ نفر) و آموزش سنتی (۱۸ نفر) جای گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های ادراک کلاس فراسر، فیشر و مک روبی (۱۹۹۶) و نگرش تحصیلی اکبری (۱۳۸۳) جمع آوری شد. گروه مداخله، برنامه ی آموزش معکوس را در قالب ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای و هفته ای یک بار دریافت کرد؛ در حالی که برای گروه کنترل، روش تدریس سنتی اجرا شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا)، روش تجزیه و تحلیل تک متغیری (آنکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی، مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین اثربخشی روش آموزش معکوس (۰.۰۵>P) و آموزش سنتی (۰.۰۱>P) بر ادراک کلاس و نگرش تحصیلی، تفاوت معنی دار وجود داشت. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از روش آموزش معکوس نسبت به آموزش سنتی، اثربخشی بیشتری بر ادراک کلاس و نگرش تحصیلی داشته است.

آموزش معکوس, آموزش سنتی, ادراک کلاس, نگرش تحصیلی