مینو دادبان شهامت - Assistant Professor of Sport Physiology, Faculty of Human Sciences, Azadshahr Branch, Islamic Azad University, Azadshahr, Iran.
اسرا عسکری - Assistant Professor of Sport Physiology, Faculty of Human Sciences, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, Iran.
فاطمه حبیب اللهی اردهایی - M.Sc of Sport Physiology, Azadshahr Branch, Islamic Azad University, Azadshahr, Iran.

زمینه و هدف: لپتین با اختلالات متابولیکی همراه بوده و ابتلاء استئاتوز کبدی به استئاتو هپاتیتیس را پیشرفت می دهد. لپتین به طور انتخابی ترشح سایتوکاین TNF-α را در پاسخ به اسید چرب اشباع شده افزایش می دهد. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین تداومی و مصرف عصاره هیدروالکلی گیاه خار مریم بر فاکتور نکروزدهنده تومور-آلفا و لپتین کبدی موش های صحرایی نر نژاد ویستار با مدل کبد چرب انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن سه هفته و میانگین وزنی ۳±۱۵۹ گرم پس از دو هفته سازگاری با محیط به روش تصادفی به ۵ گروه ۸ تایی شامل جیره معمولی + سالین، جیره پر چرب + سالین (کنترل)، جیره پرچرب + مکمل، جیره پرچرب + تمرین + سالین و جیره پرچرب + تمرین + مکمل تقسیم شدند. تغذیه روزانه حیوانات ۱۰ گرم به ازای هر ۱۰۰ گرم وزن بدن موش های صحرایی (جیره استاندارد ۱۳ درصد چربی و جیره پر چرب ۴۱ درصد چربی) به مدت ۸ هفته و مکمل سیلی مارین با دوز ۱۴۰ میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن در دو هفته آخر تمرین گاواژ شد. پروتکل تمرینی پس از دو هفته سازگاری حیوانات با محیط آزمایشگاه به مدت ۸ هفته کامل تمرین هوازی تداومی شامل ۳۰ دقیقه با شدت ۷۰ تا ۷۵ درصد Vo۲max روی نوارگردان انجام شد که به تعداد ۵ روز در هفته اجرا شد. پس از کشتار، نمونه ها برای آنالیز بافتی به آزمایشگاه ارسال و اندازه گیری بیان پروتئین های لپتین و TNF-α کبدی به روش الایزا و کیت های لپتین و تومور نکروز دهنده آلفا انجام گردید. یافته ها: غلظت لپتین کبدی در گروه تجربی دریافت کننده جیره پرچرب + تمرین هوازی تداومی + مکمل سیلی مارین (P<۰.۰۵) در مقایسه با گروه تجربی دریافت کننده جیره پرچرب + تمرین هوازی تداومی + سالین (P<۰.۰۵) کاهش آماری معنی دار بیشتری نشان داد. همچنین میزان غلظت TNF-α کبدی در گروه جیره پرچرب + سالین در مقایسه با گروه تجربی دریافت کننده جیره پرچرب + مکمل سیلی مارین (P<۰.۰۵) و گروه تجربی دریافت کننده جیره پرچرب + تمرین هوازی تداومی + سالین (P<۰.۰۵) کاهش آماری معنی دار بیشتری نشان داد. وزن موش های صحرایی گروه جیره معمولی+سالین نسبت به تمامی گروه ها تفاوت آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: تاثیر توام تمرین هوازی تداومی همراه با مصرف مکمل سیلی مارین اثر معنی داری بر میزان کاهش لپتین و TNF-α در گروه های پرچرب داشت؛ اما این تغییرات در گروه های مکمل به تنهایی معنی دار نبود. بنابراین تمرینات هوازی تداومی می تواند به همراه مکمل در جهت اکسیداسیون بیشتر چربی و کاهش التهاب در بدن گردد.

Leptin, Silymarin, Tumor Necrosis Factor-alpha, Exercise, لپتین, سیلی مارین, فاکتور نکروز دهنده تومور-آلفا, تمرین تداومی