CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

اثر تمرین استقامتی و بره موم در برابر استرس اکسایشی و سلولی میوکارد و بیان ژن های HSP۷۲ و NF-kB در موش های صحرایی اورکتومی دیابتی شده با استروپتوزتوسین

عنوان مقاله: اثر تمرین استقامتی و بره موم در برابر استرس اکسایشی و سلولی میوکارد و بیان ژن های HSP۷۲ و NF-kB در موش های صحرایی اورکتومی دیابتی شده با استروپتوزتوسین
شناسه ملی مقاله: JR_GOUMS-24-4_007
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:

فاطمه حسن زاده دولت آبادی - Ph.D Candidate in Physical Education and Sport Sciences, Department of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Isfahan (Khorasgan) Branch, Isfahan, Iran.
خسرو جلالی دهکردی - Assistant Professor, Department of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Isfahan (Khorasgan) Branch, Isfahan, Iran.
فرزانه تقیان - Associate Professor, Department of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Isfahan (Khorasgan) Branch, Isfahan, Iran.
سیدعلی حسینی - Professor, Department of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Marvdasht Branch, Marvdasht, Iran.

خلاصه مقاله:
زمینه و هدف: باتوجه به نقش رژیم غذایی مناسب و استفاده از آنتی اکسیدان های طبیعی در کنار فعالیت ورزشی، توجه محققین برای بهره گیری بیشتر از اثرات تمرین برای بهبود متابولیسم سلولی جلب شده است. علی رغم نقش مطلوب تمرینات ورزشی و استفاده از آنتی اکسیدان ها بر سلامت قلب، اثر همزمان تمرینات ورزشی و مصرف بره موم (تهیه شده توسط زنبور عسل)، هنوز شناخته نشده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین استقامتی و بره موم در برابر استرس اکسایشی و سلولی میوکارد و بیان ژن های HSP۷۲ و NF-kB در موش های صحرایی اورکتومی دیابتی شده با استروپتوزتوسین انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی ۳۶ سر موش صحرایی ماده نژاد اسپراگو-داولی با سن ۱۲ تا ۱۶ هفته و وزن ۲۲۰ تا ۲۵۰ گرم انجام شد. تعداد ۶ سر موش صحرایی در گروه کنترل سالم (HC) قرار گرفتند. ۳۰ سر موش صحرایی اورکتومی شده با تزریق تک دوز صفاقی استروپتوزتوسین (mg/kg ۴۰) دیابتی شدند. سپس حیوانات اورکتومی دیابتی شده به ۵ گروه ۶ تایی شامل کنترل اورکتومی دیابتی، شم، بره موم، تمرین استقامتی و تمرین استقامتی + بره موم تقسیم شدند. گروه های تمرین استقامتی و تمرین استقامتی + بره موم به مدت ۸ هفته، ۵ جلسه در هفته با ۷۵-۵۵ درصد سرعت بیشینه تمرین کردند. گروه های بره موم و تمرین استقامتی + بره موم ، بره موم را mg/kg/day ۱۰۰ به صورت تزریق صفاقی دریافت کردند. سپس سطح PAB (Pro-oxidant-antioxidant balance) و بیان ژن های HSP۷۲ و NF-kB سنجیده شدند. یافته ها: در گروه های بره موم، تمرین استقامتی و تمرین استقامتی + بره موم مقادیر بیان ژنی HSP۷۲ به طور معنی داری بالاتر و مقادیر NF-kB و MDA به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل اورکتومی دیابتی تعیین شد (P<۰.۰۵). مقادیر HSP۷۲ در گروه های تمرین استقامتی و تمرین استقامتی + بره موم به طور معنی داری بالاتر از گروه بره موم و مقادیر NF-kB در گروه های تمرین استقامتی و تمرین استقامتی + بره موم به طور معنی داری کمتر از گروه بره موم تعیین شد (P<۰.۰۵). همچنین مقادیر PAB در گروه های تمرین استقامتی و تمرین استقامتی + بره موم به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل اورکتومی دیابتی بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین و مصرف بره موم به طور سینرژیستی موجب بهبود مسیر محافظتی HSP۷۲ و کاهش استرس اکسیداتیو در بافت قلب متعاقب شرایط نقص عملکرد استروژن و دیابت می گردد. هر چند اثر تعاملی این دو به انجام تمرین استقامتی وابسته است.

کلمات کلیدی:
Endurance Training, Propolis, Oxidative Stress, HSP ۷۲, Heart, Ovariectomy, Diabetes Mellitus, تمرین استقامتی, بره موم, استرس اکسیداتیو, HSP۷۲, قلب, اورکتومی, دیابت

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1708626/