ابراهیم سوزنچی کاشانی

مقاله حاضر با رویکردی نقادانه به دو جریان مهم در حوزه قانون­گذاری فناوری و کفایت آن­ها در فراهم آوردن مدل­های کارامد برای سیاست­گذاری می نگرد. از یک سو، متون و آثار نوآوری و توجه ویژه آن­ها به اهمیت فناوری­های جدید و قانون­گذاری درباره آن­ها و از سوی دیگر، مدل­های توسعه یافته در مورد قانون­گذاری فناوری­های جدید با توجه به ریسک آن­ها به دقت تحلیل خواهد شد. بررسی نقادانه هر دوی این جریان­های تحلیلی نشانگر این نکته است که هر دوی آن­ها به دلیل وجود مجموعه ای پیش فرض­ها قادر به فراهم آوردن مدل کارامد تحلیلی و عملی نیستند. در حالی­که سیاست­گذاران در عمل به مدل­هایی نیاز دارند که بتوانند به آن­ها در ارزیابی ریسک و منفعت فناوری­ها کمک کنند، مدل­های نوآوری جنبه ریسک را ارجی ننهاده­اند و از سوی دیگر مدل­های ریسک توجه چندانی به نوآوری نکرده اند و از این رو، از منفعت آنان بسیار غافل مانده­اند. در ادامه، به چالش­های معرفت­شناختی توسعه چنین مدل­هایی می­پردازیم و از این رهگذر مدلی برای این منظور پیشنهاد می شود.

Risk, Innovation, Technology regulation, Framing assumptions