پریسا علیزاده - Ph.D. of Technology Management, Allameh Tabataba&#۰۳۹;i University, Tehran, Iran
منوچهر منطقی - Professor, University Complex of Management and Soft Technology, Malek Ashtar University of Technology, Tehran, Iran

برای اینکه شرکتها به سرمایهگذاری در تحقیقوتوسعه تشویق شوند یا موانع تحقیقوتوسعه از پیش پای آنها برداشته شود، علاوه بر تقویت زیرساختهای قانونی توسط دولتها، باید ابزارهای سیاستی مختلفی نیز در حوزه های مالی و غیرمالی (منابع انسانی، اطلاعاتی و تجهیزات) مورد استفاده قرار گیرند. هر یک از این سیاستها مزایا و معایب خاص خود را دارند و کشورها بر اساس ویژگیهای بخش کسبوکار خود مجموعههای مختلفی از سیاستها را به کار میبندند. کاربست سیاستهایی نظیر مشوقهای مالیاتی و کمکهای بلاعوض همچنان متداول و فراگیر است لیکن برای گروهها و فناوریهای خاص، ابزارهای هدفمندتری جایگزین ابزارهای عام شدهاند. وجه اشتراک مهم کشورها، تغییر تمرکز سیاستهای تحقیق وتوسعه از چارچوب علم و فناوری به چارچوب نوآوری است. بر این اساس، حرکت از ابزارهای مالی به سمت ابزارهای غیرمالی مشاهده میشود و دامنه اقدامات جهت بهبود شرایط چارچوبی برای تحقیق وتوسعه (نظیر اصلاحات قانونی) گسترش یافته است. همچنین در سالهای اخیر سیاستهای تحریک تقاضا، حمایتهای مالی غیرمستقیم و سیاستهای مشارکت دولتی-خصوصی برای تحقیق وتوسعه بیشتر مورد توجه سیاست گذاران قرار گرفتهاند. در عین حال، توجه به مشخصات و اثربخشی هر یک از سیاستها بر شاخصهای افزونگی ورودی و همچنین خروجی تحقیقوتوسعه برای انتخاب مناسبترین گزینهها ضروری است.

Research and Development, Business Sector, Policy Instrument