رضا کریمی - دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات، دانشگاه میبد، میبد، ایران.
یحیی میرحسینی - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات، دانشگاه میبد، میبد، ایران

«مجاهدین خلق ایران» با نام مشهور «منافقین»، در راستای تدوین ایدئولوژی خود بسیار به نصوص دینی ارجاع می دادند؛ در این میان، یکی از منابع پر استفاده در سخنرانی و تالیف این گروه، نهج البلاغه بود. شعار «در یک دست اسلحه و در دست دیگر نهج البلاغه»، نشان می دهد حداقل در مقام شعار، مبانی نظری و تئوریک خود را از این کتاب دریافت داشته و به زعم خود، همان ها را با سلاح عملیاتی می کردند. باید اذعان داشت برداشت های عجیب، گاه معیوب و افراطی آنان از نصوص دینی بود که دست مایه اقدامات ساختارشکنانه آنان از قبیل بمب گذاری و ترور شخصیت ها قرار می گرفت. در این نوشتار که با روشی توصیفی تحلیلی سامان یافته، کوشش شده است عیوب روشی و محتوایی آنان در شرح و برداشت از نهج البلاغه را از منظر قواعد فقه الحدیث در دو بخش فهم متن و فهم مقصود حدیث به نقد گرفته شود. از جمله مهمترین نقدهای مبتنی بر فهم متن باید به تفسیربه رای، ترجمه نادرست و نادیده انگاشتن شروح نهج البلاغه اشاره نمود. همچنین از مهم ترین نقدهای وارد بر فهم مقصود حدیث باید به نادیده انگاشتن تاریخ و فضای صدور حدیث، بی توجهی به قصد و نیت امام (ع) و همچنین تقطیع احادیث و بدفهمی ناشی از آن اشاره داشت.

سازمان مجاهدین خلق, منافقین, نهج البلاغه, فهم متن, فقه الحدیث