محمد حسین زال نژاد
هنگامه رضوی فشکوری

اساس پایداری، مربوط به ارضای نیازهای مردم با توجه به ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، زیربنایی، کالبدی و زیست محیطی آن است. نقش بخش حمل و نقل در رسیدن به توسعه پایدار مهم و موثر بوده و ارتباط این ابعاد، فرایند توسعه پایدار را شکل می دهد.به منظور امکان ارتباط سریع، ایمن و ارزان بین مناطق شمالی و مرکزی کشور و تکمیل کریدور حمل و نقلی شمال – جنوب کشور، نیاز به احداث آزادراه تهران- شمال در منطقه شمال کشور احساس گردید.این پروژه در دست احداث اثرات و پیامدهای بالقوه ای را به همراه دارد.در این تحقیق، با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و جمع آوری داده های میدانی، کیفیت ارتباط و سازگاری آزادراه بر منطقه غرب استان مازندران با هدف ارزیابی توسعه پایدار منطقه، مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی های به عمل آمده از ده محور مهم و قابل تحلیل توسعه پایدار در محدوده مورد مطالعه نشان می دهد که علی رغم مزایای غیر قابل انکار پروژه، نظیر: کاهش میانگین شیب طولی، افزایش سرعت سفر، کاهش مصرف انرژی، بهبود وضعیت اقتصادی و گردشگری و ... ، دارای اثرات و پیامدهای منفی نظیر: نابودی گونه های گیاهی، عدم آمادگی شهرهای شمالی، فقدان سازوکار مدیریت پسماند و... بر منطقه غرب استان مازندران بوده که در پایان راه کارهایی جهت بهبود وضعیت تا رسیدن به توسعه پایدار در منطقه ارائه گردید.

آزاد راه تهران-شمال, غرب مازندران, توسعه پایدار, حمل و نقل, محیط زیست