مجید صدوقی - University of Kashan
ولی الله مهرزاد - Isfahan university of medical Science
زهرا محمدصالحی - University of Kashan

چکیده زمینه و هدف: درحالی که دریافت تشخیص سرطان پستان می تواند منجر به پریشانی روانشناختی شود و کیفیت زندگی بیماران را کاهش دهد، به نظر می رسد اما تاب آوری می تواند به عنوان عاملی حفاظتی عمل کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سرطان پستان با کیفیت زندگی آنان با توجه به نقش تعدیل کننده تاب آوری بود. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی تعداد ۹۲ بیمار زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان سیدالشهدای اصفهان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه کیفیت زندگی بیماران سرطانی، پرسش نامه تاب آوری Kremen & Block  و مقیاس اضطراب افسردگی بیمارستانی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین اضطراب ۴۶/۳±۸۱/۱۰، افسردگی ۰۴/۴±۵۶/۸، تاب آوری ۸۹/۸±۵۷/۴۵ و کیفیت زندگی بیماران ۴۶/۱۸± ۹۵/۶۲ بود. نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان با افسردگی (۰۰۱/۰>p، ۷۴/۰-=r)، اضطراب (۰۰۱/۰>p، ۶۰/۰-=r) و تاب آوری (۰۰۱/۰>p، ۴۵/۰=r) رابطه معناداری وجود داشت و تاب آوری نقش تعدیل کننده در رابطه میان اضطراب و افسردگی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان ایفا می کرد. نتیجه گیری: اضطراب و افسردگی، کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد اما تاب آوری می تواند این تاثیر را تعدیل نماید. بنابراین، به نظر می رسد در کنار درمان های پزشکی، اجرای مداخله های روانشناختی مناسب به منظور افزایش تاب آوری توسط روانشناس، پرستار و مددکار اجتماعی، بتواند در افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان موثر باشد. واژه های کلیدی: سرطان پستان، اضطراب، افسردگی، کیفیت زندگی، تاب آوری، اصفهان

Breast cancer, Anxiety, Depression, Quality of life, Resilience, Isfahan, سرطان پستان, اضطراب, افسردگی, کیفیت زندگی, تاب آوری, اصفهان