نجمه السادات شجاعیان
معصومه شجاعی - دانشگاه الزهرا
عبدالله قاسمی - دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

چکیده زمینه و هدف: فعالیت بدنی مادران در دوران بارداری با ارتقاء مهارت های فرزندان و رشد آن ها همراه است؛ بااین حال، بسیاری از مادران فعالیت خود را طی این مدت کاهش می دهند. با توجه به فقدان مطالعات کافی در این زمینه، هدف این مطالعه تعیین اثرات فعالیت بدنی طی بارداری بر رشد اجتماعی فرزندان در سه ماه اول زندگی بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بر روی ۴۰ جفت مادر-فرزند مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهرستان بجنورد در سال ۹۵-۱۳۹۴ انجام گرفت. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، از یک دوره مداخله حرکتی ۱۶ جلسه ای سود بردند، درحالی که گروه کنترل هیچ فعالیت هدفمندی را به طور منظم دنبال نکردند. سرانجام مهارت های ارتباطی و فردی-اجتماعی فرزندان هر دو گروه با استفاده از پرسش نامه سنین- مرحله ۳(Ages and Stages Questionnaire III; ASQ ۳) در دو دوره یک ماهگی و سه ماهگی مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری (۲×۲) و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که در خرده مقیاس مهارت ارتباطی اثر اصلی گروه (۰۰۱/۰=p، ۰۴/۳۹=۱F) و اثر اصلی زمان (۰۰۱/۰=p، ۱۳/۹۰=۱F) تفاوت معنادار است، اما اثر تعاملی زمان در گروه معنادار گزارش نشد (۴۸۷/۰=p، ۴۹۵/۰=۱F). در مقابل، در مهارت فردی-اجتماعی در متغیرهای گروه (۰۰۱/۰=p، ۵۳/۲۹=۱F) و زمان (۰۰۱/۰=p، ۹۵/۸۷=۱F) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت. همین طور اثر تعاملی دو متغیر معنی دار بوده و تمرینات منتخب بر مهارت فردی-اجتماعی اطفال در یک ماهگی و سه ماهگی موثر بوده است (۰۱۵/۰=p، ۵۴/۶=۱F). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد فعالیت مادر طی بارداری می تواند منجر به بهبود مهارت های اجتماعی طفل شده و همچنین اثراتش در طی زمان ماندگار باشد. توصیه می گردد که مادران باردار با تایید پزشکی به فعالیت بدنی در این دوره بپردازند. واژه های کلیدی: فعالیت بدنی، بارداری، مهارت های اجتماعی، اطفال

Physical activity, Pregnancy, Social skills, Infants, فعالیت بدنی, بارداری, مهارت های اجتماعی, اطفال