زهرا شفیعی - دانشگاه اصفهان
امیر قمرانی - دانشگاه اصفهان

چکیده زمینه و هدف: آمادگی به نوستالژی (Nostalgia-Proneness) خوشی مشتاقانه و یک شادی آمیخته با ناراحتی تعریف شده است. دانشجویان به دلایلی از قبیل آشنا نبودن با محیط دانشگاه یا فرهنگ حاکم بر منطقه در صورت غیر بومی بودن و یا جدایی و دوری از خانواده، در شرایطی هستند که «احساس غربت» را که در ارتباط با نوستالژی می باشد تجربه می کنند. بنابراین به دلیل نقش نوستالژی در حیطه های فردی و بین فردی و سلامت روان، سنجش این متغیر در دانشجویان حائز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس آمادگی به نوستالژی در دانشجویان علوم پزشکی بود. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع مقطعی و اعتبارسنجی بود که در سال ۱۳۹۴ بر روی نمونه ای متشکل از ۲۰۳ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. انتخاب نمونه به صورت در دسترس بود. پس از بررسی روایی محتوایی مقیاس آمادگی به نوستالژی، از همبستگی نمره ها با نمره کل و همبستگی خرده مقیاس ها استفاده شد. برای تعیین ساختار عاملی مقیاس، تحلیل عاملی اکتشافی مورد استفاده قرار گرفت. برای تعیین همسانی درونی، از ضریب آلفای کرونباخ و برای تعیین پایایی از روش بازآزمایی استفاده شد. یافته ها: همبستگی گویه ها با نمره کل بین ۲۰/۰ تا ۶۰/۰ و معنی دار بود (۰۰۱/۰p<). نتایج تحلیل عاملی، مقیاس را ۴ عاملی به ترتیب شامل نوستالژی شخصی، نوستالژی بین فردی، نوستالژی فرهنگی و نوستالژی مجازی برآورد کرد که در مجموع ۲۴/۶۳ درصد از واریانس کل سوالات را تبیین نمود. ضریب آلفای کرونباخ ۸۳/۰ و ضریب پایایی تنصیفی ۷۵/۰ به دست آمد. نتیجه گیری: یافته ها مبین روایی و پایایی قابل قبول ابزار موردمطالعه در جامعه دانشجویان بود. بنابراین می توان از مقیاس آمادگی به نوستالژی در دانشجویان رشته های علوم پزشکی استفاده نمود. واژه های کلیدی: آمادگی به نوستالژی، روایی، پایایی، دانشجویان، اصفهان

Nostalgia-Proneness, Validity, Reliability, Students, Isfahan, آمادگی به نوستالژی, روایی, پایایی, دانشجویان, اصفهان