حسن خدادادی
محمد اسدپور
شهناز زهره کرمانی
علی راوری

زمینه و هدف: امروزه سوانح و حوادث یکی از معضلات سلامت جوامع بوده، و از مهم ترین علل مرگ و میر کودکان در جهان و کشور ما محسوب می شود. پیشگیری از آن در جوامع، مستلزم شناخت اپیدمیولوژیک سوانح و عوامل حادثه زا (ویژگی های شخصی، زمانی و مکانی) است که این مسئله هدف این بررسی را تشکیل می دهد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که در طی یک سال (از۱۳ دی ماه ۱۳۷۸ تا ۱۳ دی ماه ۱۳۷۹)، بر روی کلیه کودکان زیر ۱۵ سال مصدوم مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان حضرت علی ابن ابیطالب (ع) رفسنجان انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه هایی بود که از طریق مصاحبه با بیمار و همراهان او تکمیل گردیده است. داده ها پس از جمع آوری با کمک نرم افزار SPSS و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، ۹/۶۹% مصدومین مذکر و اکثر آن ها (۶/۷۱%) ساکن شهر بودند، بیش از نیمی از حوادث در خارج از منزل (۸/۵۸%) و بیشترین سوانح در کودکان بالاتر از ۷ سال (۵/۴۵%) مشاهده گردید. بیشترین فراوانی سوانح به ترتیب مربوط به سانحه سقوط (۱/۳۴%) و تصادفات (۷/۲۶%) و کمترین فراوانی را صدمه ناشی ازحیوانات (۷/۰%) داشته است. نتیجه گیری: وقوع حوادث در کودکان نکته قابل تعمقی است که لزوم آموزش رعایت اصول ایمنی و روش های پیشگیری از حوادث در کودکان را به والدین و مسئولین مراکز آموزشی و تربیتی گوشزد می نماید. واژه های کلیدی: فراوانی، سوانح، کودکان

Frequency, Accidents, Children, فراوانی, سوانح, کودکان