شیوع پری آرتریت ها در بیماران مراجعه کننده به مرکز روماتولوژی بیمارستان دکتر شریعتی تهران بین سال های ۸۱-۱۳۷۵

زمینه و هدف: بیماری های جنب مفصلی شایع ترین فرم بیماری های روماتیسمی است. در مطالعه ای که در آمریکا صورت گرفته شیوع پری آرتریت ها ۳۰-۲۰% بیماری های روماتولوژی بوده است. هنوز در ایران مطالعه ای جامع برای بررسی شیوع انواع پری آرتریت ها انجام نشده است. هدف این مطالعه تعیین میزان شیوع , نوع , توپوگرافی و نوع درمان بیماریهای پری آرتریت بود. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر که از نوع مقطعی می باشد، ۱۶۰۰ پرونده از بیماران مراجعه کننده به مرکز روماتولوژی بین سال های ۱۳۸۱-۱۳۷۵ مورد بررسی قرار گرفت. نحوه نمونه گیری به روش سیستماتیک و تصادفی بوده و اطلاعات لازم در فرم مخصوص ثبت شده است. و اطلاعات با استفاده از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تعداد ۲۶۰ مورد پری آرتریت در کل پرونده های مورد بررسی وجود داشت که شیوع آن معادل ۲۵/۱۶% محاسبه گردید. بیشترین سن درگیر گروه ۵۰-۴۰ سال (۵/۲۶%) بوده و متوسط سن ۸۶/۱۳±۴۶/۴۸ محاسبه گردید. ۵/۷۸% از بیماران زن و ۵/۲۱% مرد بودند. بیشترین نوع پری آرتریت در دسته تاندونیت و بورسیت قرار گرفتند (۶/۶۴%) و در درجه دوم اختلالات نورواسکولار ۶/۲۳% قرار داشتند. شایع ترین بیماری سندرم تونل کارپ ۹/۲۱% و بعد کپسولیت شانه ۵/۱۳% ثبت شده بود. بیشترین درگیری در اندام فوقانی راست و مچ دست (۲/۲۶%) بوده است. ۳/۱۷% بیماران بیماری روماتیسمی زمینه ای داشتند. تعداد موارد دوطرفه سندرم تونل کارپ نسبت به بقیه پری آرتریت ها بیشتر بوده و اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، بیماری های جنب مفصلی خصوصا دو بیماری سندرم تونل کارپ و کپسولیت شانه از شیوع بالایی در بین بیماری های روماتولوژی برخوردار می باشند. مناسب است تحقیقات بیشتری برای بررسی عوامل درمانی و متغیرهایی چون شغل و تروماهای غیرشغلی انجام گیرد.   واژه های کلیدی: بیماری های روماتیسمی، بیماری های جنب مفصلی، شیوع

Keywords:

Rheumatic Diseases , Periarthritis , Prevalence , بیماری های روماتیسمی , بیماری های جنب مفصلی , شیوع