شیلا جلال پور
روحا کسری کرمانشاهی
اشرف السادات نوحی
حمید زرکش اصفهانی
حمید ابوسعیدی

زمینه و هدف: آنتی بیوتیک های خانواده β-لاکتام از اهمیت ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند. β-لاکتاماز به عنوان یک عامل ویرولانس، باعث مقاومت باکتری در برابر این آنتی بیوتیک ها می گردد و شیوع β-لاکتاماز در باکتری های بیماری زا، باعث اختلال در روند درمان می گردند. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی آنزیم β-لاکتاماز در باکتری های جداسازی شده از عفونت های بیمارستانی در بیمارستان الزهرا بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه آزمایشگاهی در سال ۱۳۸۵-۱۳۸۴ در بیمارستان فوق تخصصی الزهرا در اصفهان انجام گرفت، برای این منظور بر اساس فرمول حجم نمونه و به طور تصادفی ۱۰۰ نمونه از عفونت های بیمارستانی (خون، ادرار، پوست) ارسالی به آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته است. شناسایی باکتری ها بر اساس روش های میکروبیولوژیک، از جمله: رنگ آمیزی، تست های بیوشیمیایی، محیط های افتراقی و اختصاصی و بررسی توان تولید β-لاکتاماز در باکتری ها با روش اسیدومتریک انجام گرفته است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی انجام گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده از تست اسیدومتریک ۴۵/۶۸%، از باکتری های مورد بررسی واجد آنزیم β-لاکتاماز بوده اند، به این ترتیب که ۳۳/۸۳% از گونه های استافیلوکوکوس، ۹۵/۷۰% از اعضای خانواده انتروباکتریاسه و ۸/۱۸% از گونه های سودوموناس جداسازی شده از عفونت های بیمارستانی مولد آنزیم β-لاکتاماز بوده اند. نتیجه گیری: نتایج حاصله موید شیوع قابل ملاحظه آنزیم β-لاکتاماز در باکتری های جداسازی شده از عفونت های بیمارستانی می باشد که این امر از جمله مهم ترین دلایل افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های پاتوژن در برابر آنتی بیوتیک های خانواده β -لاکتام می باشد. واژه های کلیدی: β-لاکتاماز، آنتی بیوتیک های خانواده β-لاکتام، مقاومت آنتی بیوتیکی، باکتری های بیماری زا، عفونت های بیمارستانی

–lactamase, β–lactame Antibiotics, Antibiotic Resistance, Pathogen Bacteria, Nosocomial Infections, β-لاکتاماز, آنتی بیوتیک های خانواده β-لاکتام, مقاومت آنتی بیوتیکی, باکتری های بیماری زا, عفونت های بیمارستانی