تابنده صادقی
مریم شهابی نژاد
رضا درخشان
پریسا بالایی

زمینه و هدف: آموزش به بیمار، بخشی اساسی از درمان دیابت است. علاوه بر آموزش، پیگیری نیز با هدف برقراری یک رابطه مراقبتی موثر و پویا جهت افزایش آگاهی ضروری است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر پیگیری تلفنی پرستار بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله در مبتلایان به دیابت انجام گرفته است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع کارآزمایی با گروه کنترل تصادفی است. از بین بیماران تحت پوشش کلینیک دیابت رفسنجان ۷۰ بیمار دیابتی به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل برگه ثبت هموگلوبین گلیکوزیله و پرسش نامه حاوی سوالات مربوط به متغیرهای جمعیت شناختی و مشخصات بیماری بود. جمع آوری اطلاعات در بدو ورود به مطالعه و ۱۲ هفته بعد صورت گرفت. افراد مورد پژوهش به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربه تقسیم شده و مداخله تلفنی شامل ارایه آموزش های لازم و پیگیری بیمار از طریق تلفن در گروه تجربه به مدت ۱۲ هفته صورت گرفت. در نهایت تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی از جمله تی مستقل، تی زوج، من ویتنی و مجذورکای توسط نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، اکثریت بیماران در هر دو گروه زن، در رده سنی ۶۵-۵۰ سال، متاهل، مبتلا به دیابت نوع دو، تحت درمان با داروهای خوراکی، و از لحاظ کلیه مشخصات بیماری، جمعیت شناختی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله همگن بودند، اما بعد ار مداخله، میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در گروه تجربه به میزان ۲۳/۱% کاهش یافت و آزمون تی مستقل اختلاف آماری معنی داری (۰۰۱/۰ =p) بین دو گروه از لحاظ میزان هموگلوبین گلیکوزیله نشان داد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر حاکی از آن است که پیگیری تلفنی پرستار باعث کاهش هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی گردیده و یک روش موثر در بهبود هیپرگلیسمی آنان است. واژه های کلیدی: دیابت، پیگیری تلفنی، هموگلوبین گلیکوزیله

Diabetes, Telephone Folow up, Glycosylated Hemoglobin, دیابت, پیگیری تلفنی, هموگلوبین گلیکوزیله