محمد حسین رازقی نژاد

زمینه و هدف: نهفتگی دندان ثنایای میانی فک بالا خیلی به ندرت رخ می دهد؛ با این وجود، از نظر زیبایی و سلامتی دهان، یک مسئله مهم محسوب می شود. ادنتوما، دندان های اضافه و کمبود فضا از شایع ترین دلایل نهفتگی این دندان می باشند. این مشکل را در سن دندانی مختلط می توان به کمک ارتودنسی و روش های مختلف جراحی درمان کرد. شرح مورد: بیمار پسری ۵/۹ ساله با سلامت عمومی خوب در دوره دندانی مختلط با الگوی استخوانی و دندانی کلاس یک به همراه دو دندان ثنایای میانی نهفته فک بالا، به دلیل دندان های اضافی است که به بخش ارتودنسی دانشکده دندان پزشکی رفسنجان ارجاع شده بود. پس از خارج کردن دندان های اضافی، وی به کمک یک دوره ارتودنسی متحرک برای حفظ فضای موجود و تصحیح قوس اسپی عمیق شده و یک دوره ارتودنسی ثابت به همراه روش عریان سازی تاج دندان های نهفته به روش باز، جهت آوردن دندان ها به سطح اکلوزال، درمان گردید. پس از ۲ سال درمان متحرک و ۵/۱ سال درمان ثابت ارتودنسی هر دو دندان میانی به قوس وارد شدند، نتایج نهایی از نظر زیبایی تقریبا قابل قبول بود؛ ولی در سلامتی طولانی مدت، بهتر است افزایش عرض لثه چسبنده دندان های مذکور مد نظر قرار گیرد. نتیجه گیری: رویش دندان به کمک ارتودنسی در مورد دندان های نهفته، ترجیحا به روش عریان سازی بسته، در بیماران جوان باید همیشه مد نظر قرار گیرد؛ چرا که این روش نسبت به روش های درمانی جایگزین، از نظر زیبایی، سلامت لثه و روابط اکلوزالی نتایج بهتری دارد. واژه های کلیدی: رویاندن کششی، ثنایای میانی فک بالا، عریان سازی باز، دندان های اضافی

Force eruption, Upper maxillary central incisor, Open exposure, Supernumerary teeth, رویاندن کششی, ثنایای میانی فک بالا, عریان سازی باز, دندان های اضافی