زهره سالاری
سکینه میرزایی
علی راوری
طیبه میرزایی

زمینه و هدف: زایمان زودرس ۸% تا ۱۰% حاملگی ها را شامل می شود. داروهای مختلفی جهت مهار زایمان زودرس و درمان بعد از آن به کار گرفته شده اند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر شیاف واژینال پروژسترون و قرص ایزوکسوپرین خوراکی در افزایش فاز نهفته پس از کنترل زایمان زودرس است.   مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی ۱۰۰ زن باردار با علایم زایمان زودرس مراجعه کننده به بیمارستان افضلی پور کرمان، از تاریخ آذر ماه ۱۳۸۸ تا بهمن ماه ۱۳۸۹ انجام شد. زنان پس از کنترل انقباضات رحمی، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به یک گروه شیاف واژینال پروژسترون ۴۰۰ میلی گرم روزانه و به گروه دیگر قرص ایزوکسوپرین خوراکی ۱۰ میلی گرم سه بار در روز تجویز شد. دو گروه تا زمان زایمان پی گیری و از نظر اثر بخشی و عوارض دارویی مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و t مستقل تحلیل گردیدند.   یافته ها: دو گروه از لحاظ متوسط فاز نهفته تا زایمان، متوسط سن حاملگی زمان زایمان، عود زایمان زودرس، وزن زمان تولد نوزاد، بستری نوزادان در بخش مراقبت های ویژه نوزادان و زردی نوزادی یکسان بودند. در گروه پروژسترون هیچ عارضه دارویی مشاهده نشد اما در گروه ایزوکسوپرین ۶/۱۱% دچار عوارض دارویی شدند، که این اختلاف در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود.   نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد به علت عوارض مادری کمتر پروژسترون واژینال، این دارو بتواند گزینه مناسب تری در درمان نگهدارنده پس از توقف زایمان زودرس باشد.   واژه های کلیدی: زایمان زودرس، شیاف واژینال پروژسترون، قرص ایزوکسوپرین، زمان نهفته

Preterm labor, Progesterone vaginal suppository, Isoxuperine tablet, Latent phase, زایمان زودرس، شیاف واژینال پروژسترون، قرص ایزوکسوپرین، زمان نهفته