محسن اخگری
محمد آقازاده امیری
محمد قاسمی برومند
سیدمهدی طباطبایی

چکیده   زمینه و هدف: تعیین شیوع پیرچشمی و انجام معاینات دوره ای چشم، مشکلات ناشی از پیرچشمی را کاهش می دهد. هدف بررسی حاضر، تعیین شیوع پیرچشمی در مراجعین به کلیینک اپتومتری دانشکده توانبخشی دانشگاه شهید بهشتی بوده است.   مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده بیماران معاینه شده در سال ۱۳۸۷ مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای مورد بررسی سن، جنس، نوع و مقدار عیب انکساری، پیرچشمی و سلامتی سگمان قدامی و خلفی چشم بود. بیماران به دو گروه سنی کمتر از ۴۰ سال و بیشتر از ۴۰ سال تقسیم شدند. داده ها با استفاده از آزمون های توصیغی و مجذور کای تجزیه و تحلیل گردیدند.   یافته ها: تعداد بیماران مورد مطالعه ۶۰۰ نفر بود. میانگین و انحراف معیار سن کل بیماران، ۲۱ ± ۲۱/۳۴ و برای مبتلایان به پیرچشمی ۹/۱۰ ± ۵۳/۵۵ سال بود. شیوع پیرچشمی در کل بیماران، ۴۱% و در جمعیت بالای ۴۰ سال ۵/۹۲% بود. از ۲۴۶ بیمار پیرچشم، ۱۳۱ نفر (۳/۵۳%) زن و ۱۱۵ نفر (۷/۴۶%) مرد بودند. اختلاف نسبت مبتلایان به پیرچشمی در گروه های سنی مختلف معنی دار بود (۰۰۱/۰ p = ) اما این تفاوت در مردان و زنان معنی دار نبود.   نتیجه گیری: در این مطالعه با افزایش سن شیوع پیرچشمی افزایش نشان داد. شیوع پیرچشمی در بیماران دوربین از نزدیک بین بیشتر بود.   واژه های کلیدی: پیرچشمی، دامنه تطابق، سن و جنس

Presbyopia, Refractive error, Age and gender, پیرچشمی، دامنه تطابق، سن و جنس