مهین علم
وحید یزدی فیض آبادی
کاظم نعمت الله زاده ماهانی

زمینه و هدف: توجه به بهداشت روان دانش آموزان در سنین نوجوانی باعث کاهش بار اختلالات روانی آن ها در سنین بالاتر خواهد شد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اختلالات روانشناختی دانش آموزان عادی، تیزهوش و بی سرپرست در مدارس متوسطه شهر کرمان انجام پذیرفت.   مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۸۹ انجام پذیرفت. با انجام یک مطالعه مقدماتی، ۶۲۲ نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. ابزار سنجش علایم روانشناختی، یک چک لیست علایم-۹۰ سوالی ( SCL۹۰ ) خودگزارشی بود. مقیاس ارزیابی داده ها بر اساس شاخص شدت کلی علایم (۱ > سالم، ۱ تا ۹۹/۱ خفیف، ۲ تا ۹۹/۲ متوسط و ۳ ≤ شدید) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فروانی و درصد) و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید.   یافته ها: فراوانی اختلال روانشناختی در دانش آموزان دختر ۶/۴۴% (۱۴۶ نفر) و در دانش آموزان پسر ۵/۳۱% (۹۳ نفر) بود (۰۰۰۱/۰= p ). در سطوح علایم خفیف و متوسط، پرخاشگری و روان پریشی به ترتیب با ۲/۶۱% (۳۸۱ نفر) و ۵/۱۳% (۸۴ نفر) بیشترین و کمترین اختلال روانشناختی در کل نمونه مورد مطالعه بود. اختلال روانشناختی شدید در هیچ یک از سه گروه دانش آموزان مشاهده نگردید. بیشترین اختلال روانشناختی در ابعاد نه گانه در سطوح خفیف و متوسط مربوط به دانش آموزان بی سرپرست با ۹/۵۱% (۴۲ نفر) و کمترین آن مربوط به دانش آموزان تیزهوش با ۴/۳۰% (۷۸ نفر) بود (۰۰۳/۰= p ).   نتیجه گیری: با توجه به میزان بالاتر اختلالات روان شناختی در دانش آموزان بی سرپرست نسبت به دو گروه دیگر، پیشنهاد می شود ارائه آموزش های حل مساله و مهارت های زندگی در این گروه در الویت قرار گیرد.   واژه های کلیدی: اختلال روانشناختی، تیزهوش، عادی، بی سرپرست، نوجوانی

Psychological disorders, Talented, Ordinary, Orphan, Adolescence, اختلال روانشناختی، تیزهوش، عادی، بی سرپرست، نوجوانی