امیر داداش پور
سید صدرالدین شجاع الدین
محمد حسین علیزاده

چکیده   زمینه و هدف: پای چرخیده به داخل از جمله ناهنجاری های رایج اندام تحتانی می باشد که با افتادگی استخوان ناوی همراه بوده و ممکن است متاثر از عضلات ران باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر یک برنامه تمرین قدرتی بر عضلات دور کننده و چرخش دهنده خارجی ران در پای چرخیده به داخل بود.   مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود. سی آزمودنی مرد ۲۵-۱۸ ساله به صورت هدفمند که پای چرخیده به داخل داشته انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. قبل از آغاز برنامه تمرینی، پای چرخیده به داخل آزمودنی ها با آزمون افتادگی استخوان ناوی و قدرت عضلات دورکننده و چرخش دهنده خارجی ران با دیناموتر دستی اندازه گیری شد. گروه تجربی، به مدت شش هفته، و با تواتر سه جلسه در هفته برنامه تمرین قدرتی بر عضلات ناحیه پراگزیمال اندام تحتانی را اجرا نمودند و گروه کنترل فعالیت معمول خود را سپری نمود. پس از شش هفته تمرین قدرتی، قدرت عضلات و پای چرخیده به داخل مجددا اندازه گیری شد. تحلیل اطلاعات با آزمون t زوجی و مستقل برای اختلافات درون گروهی و بین گروهی استفاده گردید.   یافته ها: نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در قدرت عضلات دورکننده (۰۰ ۱ /۰ p< ) و چرخاننده خارجی (۰۰ ۱ /۰ p< ) و همچنین، پای چرخیده به داخل (۰۰۱/۰= p ) بین پیش و پس آزمون گروه تجربی وجود دارد. لیکن در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نگردید (۰۵/۰< p ). در مقایسه دو گروه، نتایج نشان داد که بین دو گروه تجربی و کنترل در پیش آزمون پای چرخیده به داخل تفاوت معنی داری وجود ندارد (۷۸۱/۰= p ) اما در پس آزمون تفاوت معنی داری (۰۴۳/۰= p ) دیده شد.   نتیجه گیری: نتایج این تحقیق مشخص ساخت که با تقویت عضلات دورکننده و چرخاننده خارجی ران می توان میزان افتادگی استخوان ناوی را کاهش داده و ناهنجاری پای چرخیده به داخل را اصلاح نمود.   واژه های کلیدی: پای چرخیده به داخل، برنامه تمرین قدرتی، عضلات دورکننده ران، عضلات چرخش دهنده خارجی ران

Pronated foot, Strength Exercise Program, Hip Abductor Muscles, Hip Lateral Rotator Muscles, پای چرخیده به داخل، برنامه تمرین قدرتی، عضلات دورکننده ران، عضلات چرخش دهنده خارجی ران