اصغر اکبری - Zahedan University of Medical Sciences
فریماه آسیایی - Zahedan University of Medical Sciences

gte vml ۱]> چکیده زمینه و هدف: تمرین های کششی با تحریک گیرنده های حس عمقی و افزایش انعطاف پذیری بافت ها و ویبریشن نیز با تحریک گیرنده های حس عمقی می توانند در بهبود ثبات پاسچرال نقش مهمی داشته باشند. مطالعه حاضر به منظور مقایسه تاثیر تمرین های کششی استاتیک با ویبریشن بر شاخص های ثبات پاسچرال در زنان سالم انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۰ در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. چهل و پنج دانشجوی دختر سالم از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در ۳ گروه مساوی قرار گرفتند. گروه اول به مدت ۴ هفته، هر هفته ۵ روز و هر روز به مدت ۲۰ دقیقه تمرین های کششی استاتیک ۵ ثانیه ای دریافت کردند. برای گروه دوم ویبریشن با فشار متوسط، فرکانس بالا و سرعت ۲۵۰۰ دور در دقیقه به مدت ۲۰ دقیقه با همان دوز استفاده شد. برای گروه کنترل مداخله انجام نشد. شاخص های ثبات کلی، قدامی- خلفی و جانبی با سیستم تعادلی بایودکس Biodex System SD ۹۵۰-۳۰۴ مدل Sw۴۵-۳۰D-E۶N (New York, United States of America, Biodex Medical System, Inc) در وضعیت های مختلف قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. از آزمون های آماری t زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در گروه کشش استاتیک شاخص ثبات کلی در وضعیت ایستاده روی پای راست با چشمان باز از ۴۴/۰±۰۸/۵ به ۴۴/۰±۹۸/۴ (۰۲۷/۰=p) و شاخص ثبات جانبی در وضعیت ایستاده روی دو پا با چشمان بسته از ۳۶/۰±۹۰/۱ به ۳۲/۰±۷۵/۱ (۰۰۶/۰=p) کاهش یافتند. در گروه ویبریشن کلیه شاخص های تعادلی کاهش داشتند (۰۰۱/۰>P). اختلافی بین سه گروه از نظر کلیه متغیرهای مطالعه قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد (۰۵/۰

Static stretching exercise, Vibration, Postural stability, Biodex, تمرین های کششی استاتیک, ویبریشن, ثبات پاسچرال, بایودکس