غلامحسین ظریف نژاد - دانشگاه علوم پزشکی مشهد
الهام صابری نوقابی - دانشگاه علوم پزشکی مشهد
علی دلشاد نوقابی - دانشگاه علوم پزشکی گناباد
هادی کوشیار - دانشگاه علوم پزشکی مشهد

gte vml ۱]> چکیده زمینه و هدف: تعداد و نسبت افراد سالخورده در تمام کشورها در حال افزایش است. دغدغه قرن حاضر زنده ماندن نیست، بلکه افزایش کیفیت زندگی و رفاه روانی است. مهمترین شاخص رفاه روانی در سالمندی روحیه می باشد. یکی از شاخص های موثر بر سازگاری با فرآیند پیر شدن و مشکلات و پیامدهای حاصل از سالمندی و استرس های آن و پیش بینی کننده میزان روحیه، حمایت اجتماعی است. حمایت اجتماعی با بهبود و توسعه مکانیسم های سازگاری و تطابق روانشناختی در ارتباط است. توجه به انواع حمایت اجتماعی و تقویت آن ها میتواند به عنوان یک سرمایه اجتماعی در راستای بهبود کیفیت زندگی و روحیه سالمندان مورد توجه قرار گیرد. این پژوهش به منظور تعیین رابطه حمایت اجتماعی با روحیه سالمندان شهر مشهد انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۳۵۰ نفر سالمند شهر مشهد در سال ۱۳۹۱ انجام گرفته است. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، مقیاس حمایت اجتماعی Duke و مقیاس سنجش روحیه مرکز سالمند شناسی Philadelphia بودند. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری ضریب همبستگی Spearman مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان می دهد از کل سالمندان مورد بررسی ۲۴۷ نفر (۶۱/۷۰%) مرد و بقیه زن بودند. میانگین سنی سالمندان ۶۱/۵±۴۲/۶۶ سال و میانگین نمره روحیه ۵۸/۴±۱۹/۱۰ بود. همچنین، نتایج نشان داد میانگین نمره حمایت خانوادگی (۷۳/۲۱±۳۴/۴۷) از حمایت غیر خانوادگی (۷۴/۲۶±۵۸/۳۸) بیشتر است. بین نمره ابعاد حمایت اجتماعی خانوادگی (۳۹/۰=rs) و غیر خانوادگی (۲۲/۰=rs) با نمره روحیه ارتباط مستقیم و معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: حمایت اجتماعی عاملی مهم در ارتقای روحیه سالمندان بوده و نقش پیش بینی کننده ای در میزان روحیه سالمندان دارد. واژه های کلیدی: سالمند، روحیه، حمایت اجتماعی

Elderly, Morale, Social Support, سالمند, روحیه, حمایت اجتماعی