محمد رضایی - دکترای جامعه شناسی فرهنگی دانشگاه تهران

این مقاله با نقد رویکردهای موجود در تحلیل نحوه رعایت قانون در ایران به بررسی میزان،نوع و عوامل قانون گریزی می پردازد.اشکال اساسی تحلیل های گذشته درباره قانون گریزی در ایران این است که نحوه حضور قانون در جامعه ایران را به شدت با استبداد سیاسی،از یک طرف،یا عوامل اکولوژیکی،از طرف دیگر، ربط داده و نسبت به عنصر نظارت و رشد نهادهای نظارتی یا،به عبارت بهتر،نهاد مراقبت و تنبیه در جامعه و زندگی روزمره بی اعتنایند.در این مقاله به نقش این نهادها در میزان رعایت قانون در جامعه پرداخته شده است.

قانون گریزی, قانون گرایی, نظام مراقبت و تنبیه, جامعه بی انظباط, عام گرایی, آنومی