سید فضل الله موسوی - نویسنده مسئول، استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
معصومه سادات میرمحمدی - دانشجوی دکتری حقوق بین الملل دانشگاه تهران

بحرین در فوریه و مارس ۲۰۱۱ شاهد حضور گسترده معترضانی بود که با تظاهرات خویش، خشم خود را نسبت به ساختار سیاسی و سیاستهای تبعیض آمیز دولت آل خلیفه اظهار کردند. این اعتراضات که غالب آنها از میان اکثریت شیعهمذهب بحرین برمی خیزد، سابقه دیرپایی در این کشور دارند و حداقل به دو دهه قبل بازمی گردند. با خروش موج ناآرامی ها در کشورهای شمال آفریقا نظیر مصر و لیبی و تونس، جنبش مردم بحرین نیز جان تازه ای گرفت و این بار در مقیاسی وسیع تر و بهسرعت همه کشور و به ویژه پایتخت بحرین، شهر منامه، را در برگرفت. دولت بحرین که از اقلیت سنی مذهب است در پاسخ به این اعتراضات، به سرکوب گسترده معترضان و اعمال خشونت علیه آنها پرداخته است. بازداشت های خودسرانه، شکنجه، محاکمات نظامی و قتل، از جمله اقداماتی هستند که نیروهای امنیتی بحرین در راستای این سیاست سرکوب مرتکب شده اند. برخی از این بدرفتاری ها همچنان در این کشور در حال وقوع هستند. این نوشتار ضمن ارائه تعریف «جنایت تعقیب و آزار» در حقوق بین الملل کیفری، درصدد اثبات این فرضیه است که با توجه به گزارش های ارگانهای خبری و نهادهای حقوق بشری، رویدادهای بحرین می توانند آستانه وقوع این جنایت به عنوان یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت را فراهم کنند.

بحرین, جنایات علیه بشریت, جنایت تعقیب و آزار, تبعیض