بهناز خدابخشی
محمد حیدری
محمد رضا فاضلی
عزت ا... قائمی
محمد صادق کریمی

بیماری های روده ای در اواسط تابستان ۱۳۷۷ به طور ناگهانی در کشور گسترش پیدا کرد که بخشی از آن ناشی از ویبریوکلرا بود. در آن زمان ۷۵ بیمار به دلیل اسهال شدید در مرکز آموزشی - درمانی پنجم آذر گرگان بستری شدند. نمونه مدفوع این بیماران برای کشت به مرکز بهداشت ارسال گردید که از کشت مدفوع ۴۶ نفر از آنان ویبریوکلرا جدا شد. بررسی تظاهرات بالینی و فرابالینی این بیماران هدف این مطالعه بود. از تعداد ۴۶ بیمار، ۲۳ نفر(۵۰ درصد)آنان بین سنین ۴۵-۱۵ سال قرار داشتند. ۴۳.۵ درصد آنان را مردان و ۵۶.۵ درصد، زنان تشکیل می دادند که از نظر آماری معنی دار نبود. در اکثر بیماران (۶۵ درصد) طول مدت اسهال ۴-۲ روز بود. تعداد دفعات اسهال در ۴۸ درصد بیماران بین ۱۰-۵ در روز بود، ودر ۷۸ درصد بیماران اسهال به صورت آب برنجی بود. سایر یافته های مورد توجه عبارت بودند از درجه حرارت ۳۹.۱-۳۷.۷ در ۱۳ بیمار (۲۸.۱ درصد)، لکوسیتوزبین ۱۸-۱۰ هزار در ۲۶ نفر(۵۶.۵ درصد) و بالای ۱۸ هزار در ۷ بیمار (۱۵ درصد)، وجود سلول های قرمز خون (RBC) در مدفوع ۱۵ بیمار(۳۳ درصد) و دزهیدراتاسیون شدید همراه با فشار خون کمتر از ۸۰ میلی متر جیوه سلول های قرمز خون (RBC) در مدفوع ۱۵ بیمار(۳۳ درصد) و دزهیدراتاسیون شدید همراه با فشار خون کمتر از ۸۰ میلی متر جیوه در ۱۹ بیمار (۴۱ درصد) وجود تب همراه با لکوسیتوز شدید و وجود خون در مدفوع در این مطالعه، مساله عفونت همزمان وبا را با سایر سازواره (ارگانیسم)های مهاجم روده ای مثل شگیلا ونیز احتمال وجود سویه های جدید ویبرکلرا را مطرح می کند. براین اساس پیشنهاد می شود در تمامی موارد جداسازی ویبریوکلرا، سروتیپینگ برای سویه های جدید و کشت همزمان برای سایر آسیب زاهای روده ای انجام شود.

Vibrio cholera, Epidemiology, Fever, Leukocytosis, ویبریوکلرا, اپیدمیولوژی, تب, لکوسیتوز