ماهرخ نادری راد - کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه تابران
نگار نوروزی طیولا - کارشناسی حوزوی از حوزه علمیه زینبیه (س) رشت
علی دباغیان سراسیا - کارشناسی الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

اجتماعی شدن یکی از مهم ترین مولفه های رشد و یکی از زیربنایی ترین محورهای رشد شخصیت می باشد. این فرایند در مقابل خودمحوری قرار دارد که در طی آن فرد ارزش های گروهی را بر ارزش های فردی خود ارج می نهد و در نهایت آن ارزش ها را در خود درون سازی می کند. اجتماعی شدن یک سیستم اجتماعی دوجانبه میان دانش آموزان است که در آن برخی افراد، گروه ها و سازمان ها نقش کلیدی دارند. نوع ارتباطات دانش آموزان با گروه دوستان معمولا در اواسط نوجوانی تعدیل می شود اما دانش آموزان تدارک تجدید مناسبات با خانوادگی همیشه چنین نیست. ترتیب رشد، میزان رشد افراد را در سنین مختلف مشخص می کند و سطح انتظارات و توقعات والدین و مربیان را محدود می سازد، جریان رشد در دوره های مختلف، مشکلات تازه و احتیاجات خاصی به همراه دارد. در هر دوره از رشد، افراد با مسائل خاصی روبرو هستند. در طول رشد حالت عدم تعادل در رفتار افراد دیده می شود. بخصوص نوجوانان با مشکلات خانواده، در این دوره نیز همان ارتباطات قبلی را با گروه همسالان گسترش می دهند و ممکن است گرفتار برخی از انحرافات و ناسازگاری ها نیز بشوند و به این طریق در شکل گیری هویت آنان نیز دشواری های جدی پدید آید.

رشد اجتماعی، هویت، هویت اجتماعی، دانش آموز