بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان تحریک پذیری و بی حسی هیجانی در فرزندان افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه جنگ
عنوان مقاله: بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان تحریک پذیری و بی حسی هیجانی در فرزندان افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه جنگ
شناسه ملی مقاله: JR_MILIT-24-4_004
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_MILIT-24-4_004
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
امیرمسعود میرباقری - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
زهرا زنجانی - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
عبداله امیدی - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
خلاصه مقاله:
امیرمسعود میرباقری - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
زهرا زنجانی - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
عبداله امیدی - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
زمینه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) چهارمین اختلال رایج روانپزشکی بوده که علاوه بر ایجاد اختلال در حوزه های مختلف زندگی فرد مبتلا، می تواند تاثیرات منفی بر سلامت روان و پاسخ دهی هیجانی در فرزندان و یا همسر فرد مبتلا نیز داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان تحریک پذیری و بی حسی هیجانی در فرزندان افراد مبتلا به PTSD جنگ بود. روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. اعضای نمونه بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان فرزندان افراد مبتلا به PTSD جنگ در سال ۱۴۰۰ انتخاب شدند که بر اساس معیارهای ورود تعداد ۷۰ نفر دختر و پسر (بازه سنی ۱۵ تا ۱۹ سال) انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه ۳۵ نفری آزمایش (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، ACT) و کنترل (آموزش مهارت های زندگی برای نوجوانان) قرار گرفتند. افراد پیش از اجرای مداخله و پس از آن، به وسیله پرسشنامه تحریک پذیری کریک و همکاران و خرده مقیاس بی حسی هیجانی فهرست اختلال استرس پس از سانحه (PCL) مورد سنجش قرار گرفتند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۶۰ تا ۹۰ دقیقه ای ACT دریافت کرد. همچنین برای گروه کنترل نیز به مدت ۷ جلسه ۶۰ تا ۹۰ دقیقه ای پروتکل مهارت های زندگی برای نوجوانان اجرا شد. در نهایت داده های حاصله به وسیله نرم افزار SPSS ۲۲ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین تحریک پذیری دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری داشت (۰/۰۱>P)؛ همچنین نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که در متغیر بی حسی هیجانی، اختلاف نمرات پس آزمون میان دو گروه معنادار نبود (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد که ACT منجر به کاهش میزان تحریک پذیری در فرزندان افراد مبتلا به PTSD می شود. لذا می توان از این روش درمانی در جهت بهبود علائم فرزندان افراد مبتلا به PTSDدر مراکز مشاوره و سلامت روان استفاده کرد.
کلمات کلیدی: اختلال استرس پس از ضربه, خلق تحریک پذیر, هیجان, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, فرزندان, جنگ
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1711964/