محمد غفوری - Department of Pathology and Corrective Movements, Faculty of Physical Education, University of Guilan, Rasht, Iran
حسن دانشمندی - Department of Pathology and Corrective Movements, Faculty of Physical Education, University of Guilan, Rasht, Iran
علی یار فلاح - Department of Pathology and Corrective Movements, Faculty of Physical Education, Azad University, Tehran, Iran

زمینه و هدف: یکی از مهمترین گروه ­هایی که در معرض سندرم متقاطع فوقانی قرار می­ گیریند نظامیان هستند. نظامیان به واسطه فعالیت های بدنی که دارند اغلب دچار سندرم متقاطع فوقانی می شوند. در همین راستا هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی مقایسه ای عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی است. روش ها: این تحﻘیق از نظر زمان مقطعی، از لحاظ موضوعی یک تحﻘیق کاربردی و از لحاظ روش یا استراتژی یک تحﻘیق علی-مﻘایسه ای  میباشد. جامعه آماری تحﻘیق حاضر، شامل ۱۲۰ افسر مرد ۴۵-۳۰ ساله استان کرمانشاه با حداقل ۷ سال سابﻘه کار بود. با در نظر گرفتن شرایط ورود و خروج آزمودنی­ها تعداد ۷۰ نفر به­صورت هدفمند و دردسترس در دو گروه ۳۵ نفره افسران با و بدون سندرم متﻘاطع فوقانی انتخاب شدند و پس از هماهنگی و آشنایی با چگونگی و ماهیت پژوهش و تکمیل فرم رضایت نامه، اطلاعات لازم گردآوری گردید. از ابزارهای دوربین عکاسی، خط­کش منعطف و داینامومتر به ترتیب برای اندازه گیری سر به جلو، شانه گرد، کایفوزیس و عملکرد ایزومتریک برخی از عضلات شانه، گردن و تنه استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده­های خام به دست آمده از اندازه­گیری ها توسط نرم­ افزار SPSS نسخه ۲۳ است که در دو بخش توصیفی و استنباطی ارایه شده است. یافته ها: افراد با سندرم متقاطع فوقانی با میانگین (سن = ۳/۵۷±۳۴/۸۵ سال، قد = ۰/۰۴±۱۷۸ سانتی­متر، وزن = ۱۱/۸۲±۷۶/۷۷ کیلوگرم) و افراد بدون سندرم با میانگین (سن = ۲/۹۳±۳۴/۰۲ سال، قد = ۰/۰۵±۱۷۹ سانتی­متر، وزن = ۱۱/۰۱±۹۱/۷۹ کیلوگرم) بودند که تحلیل آماری نشان داد که در سطح معناداری ۰/۰۵ درصد تفاوت معناداری بین ویژگی های دموگرافیک وجود ندارد. نتایج نشان می دهد که بین عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی اختلاف معناداری وجود دارد (۰/۰۵>P < /span>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان مشاهده کرد که الگوهای وضعیت ثابت و تکراری در گروه با سندرم به دلیل نوع و میزان فعالیتشان با رایانه و ایجاد پاسچر ثابت بر نمره قدرت عضلانی و دامنه های حرکتی شانه اثرگذار بوده، که این مسئله در گروه بدون سندرم به دلیل نوع فعالیت شغلی آن­ ها کمتر دیده شده که می تواند نشان­ دهنده تاثیر الگوی صحیح وضعیتی در حین فعالیت بر بروز اختلال حرکتی بازو باشد.

Muscle imbalance, Joint disorganization, UCS syndrome, Army officers