فائزه قربانزاده - کارشناس ارشد رشته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش گرایش تعلیم و تربیت اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

اصولا خجالت یا کمرویی یک عاطفه اجتماعی است. این حالت از احساس کم خودبینی سرچشمه می گیرد و در برخی موارد آنقدر شدت می یابدکه تمامی شخصیت فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. کودک منزوی نیاز دارد تا احساس کند عضو با ارزش یک یاچندگروه است. معلم آگاه باید توجه داشته باشد که کودک کمرو نیز دارای توانایی ها وشایستگی های ویژه ای است که با راهنمایی وتشویق می توان آن ها را در یک فعالیت گروهی به کارگرفت. پرداختن به پدیده ی کمرویی از این رو حائز اهمیت است که تقریبا همه ی ما بگونه ای تجاربی از کمرویی را در موقعیت های مختلف داشته ایم. این مقاله به بررسی کمرویی، علایم و نشانه ها، ریشه و عوامل ایجادکننده، راه های غلبه بر این اختلال و دانش آموزانی که معمولا به عنوان بچه های خجالتی یا گوشه گیر شناخته می شوند، می پردازد و نحوه ی پرورش مهارت های اجتماعی اینگونه دانش آموزان و راهکارهایی چند برای معلمان ارائه می دهد. موقعیتی که این فرد در آن قرار دارد، ممکن است در آینده به علایم دیگری مانند: اعتماد به نفس در ورود به موقعیت های اجتماعی و ناراحتی و سرباز زدن از ظاهر شدن در حضور دیگران، بیانجامد. حقیقتا غفلت در رفع مشکلات دانش آموزان و بی توجهی به آن ها، خسارات جبران ناپذیری به بار می آورد و باعث مشکلات و مصائبی خواهد شد که در بررسی آن ها باز به همین نقطه آغاز، یعنی دوران حساس حیات کودکی برمی گردیم. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ از این رو سرمایه گذاری و برنامه ریزی در این زمینه از حساس ترین و مهم ترین وظایف مسئولان جامعه است و باید از اولویت ویژه ای برخوردار باشد. همچنین مدرسه به عنوان اولین جایگاه رسمی تجربه ی اجتماعی کودکان، می تواند نقش تعیین کننده ای در تقویت و یا پرورش مهارت های اجتماعی داشته باشد. متاسفانه در بسیاری از موارد، کمرویی کودکان در محیط مدرسه و کلاس درس تقویت می شود.

کمرویی، گوشه گیری، خجالت، حقارت، اضطراب اجتماعی، اعتمادبنفس