نگار باقرزاده فرح آبای - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ساری

صباحی بیدگلی شاعر سده ی دوازدهم و از متقدمان سبک بازگشت ادبی است. تاکنون پژوهش های اندکی درباره ی اشعار صباحی انجام شده و هدف این پژوهش نیز مارفی هرچه بیشتر این شاعر و تحلیل مضامین فکری اشعار اوست. به همین منظور مضامین پربسامد غزلیات و قصاید صباحی به طور جداگانه بررسی شده اند و نتایج نشان می دهد که صباحی در غزلیات به شدت تحت تاثیرشاعران سبک عراقی است و مضامینی مانند بی وفایی مشوق دست نیافتنی بودن او به سبب مقدام والا فراق و هجران مضامین عرفانی و... با تکرار کرده است. دب قصیده نیز تحت تثییر شاعران سبک خراسانی از این قالب برای مدح افراد مهم دوران و یا برای ثنای پیامبر و ائمه بیشترین بهره با برده. در مواردی نیز به ستایش دوستان مرثیه و یا ثبت وقایع مهمی پرداخته است. به طور کلی علی رغم بدیع نبودن و تکرار مضامین پیشینیان در ا شعارصباحی احساسات شاعرانه و سادگی و لطافت ارزش اثر او را بالا برده و ثابت می کند که مطالعه ی اشعار او به هیچ وجه خالی از لطف نیست

صباحی بیدگلی، سبک بازگشت، مضامین فکری، غزلیات، قصاید