سکینه صارمی گروی - دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد
فاطمه زرع کار - دانشجوی کارشناسی آموزش زبان و ادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان مشهد

امید و ناامیدی از جمله مسائلی است که همواره مورد توجه ادیان، مذاهب اخلاق محور و روانشناسان قرار گرفته است. در آموزه های قرآن کریم، امید با عنوان های رجا، امل، تمنی، طمع و در مقابل ناامیدی با عناوین یاس، قنوط و خیبه مورد بررسی بکار رفته است.امید، حالتی نفسانی است که فرد امیدوار را به تلاش وادار می کند، در مقابل ناامیدی، ناشی از وسوسه های شیطانی است که در دل رسوخ می کند و انسان را از تلاش باز می دارد. در این پژوهش هدف بر آن است که با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی مفهوم امید و ناامیدی در کلام الهی پرداخته شود. فرضیه این پژوهش چنین است که بسامد امید در قرآن کریم بیشتر از ناامیدی است و یافته های این پژوهش بیان میدارد که در قرآن کریم به هر دو موضوع پرداخته شده است؛ چرا که خوف و رجا لازم و ملزوم یکدیگرند ولکن تاکید بیشتری بر امید شده است

قرآن کریم، امید، ناامیدی، انسان