لیلا عباسی - دانشجوی ارشد نهج البلاغه، دانشگاه بین المللی امام رضا علیه السلام، مشهد، ایران
نعمت فیروزی - دکترای الهیات، دانشگاه بین المللی امام رضا علیه السلام، مشهد، ایران

علم و دانش در اندونزی در دین مبین اسلام و کلام ائمه معصومین (ع) همیشه از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده به طوری که بخش زیادی از عمر گران بهای آنان به امر آموزش،برگزاری جلسات علمی و پرورش نیروهای مستعد در راستای پیشرفت جامعه سپری شده و در روایات زیادی از حضرت علی(ع) به آموزش بر اساس ظرفیت و استعداد های افراد،شرایط مربی و انتخاب الگوی مناسب در جهت شناخت و پرورش استعدادها پرداخته است.یافته های این تحقیق نشان می دهد مسیر تربیتی حضرت علی (ع) در زمینه آموزش و به ظهور رساندن استعداد افراد در به ثمر نشاندن تحقق آزمان ها و تعالی جامعه نقش بسزایی دارد و متاسفانه مسیر نادرست سیستم های آموزشی در یکمسو کردن تمام افراد جامعه بدون در نظر گرفتن توانایی و استعدادهای مخصوص هر فرد آسیب های جبران نا پذیری را در آینده افراد و به دنبال آن جامه به بار نشانده است.به همین منظ.ر در این مقاله سعی شده تا با بررسی روایات و سخنان حضرت علی(ع) به چگونگی شناخت استعداد،تفاوت های فردی،و ویژگی های مربی توانمند پرداخته تا راه گشای سیستم آموزشی استعداد محور خلاق و با بازدهی بالا گردد

امام علی علیه السلام، استعداد، جامعه، مربی، تربیت و پرورش