فرشته خسروی - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران
عبدالحسین صادقی - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران
فریبرز جولای - دانشکده فنی، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه تهران، تهران

بخش دوخت مهمترین بخش در فرایند تولید پوشاک است. در بالانس خط دوخت، فعالیتها به نحوی به ایستگاههای کاری تخصیصمییابند که ماشینهای موجود در هر ایستگاه کاری بتوانند فعالیتهای تخصیصیاقته را با بار کاری متعادلیانجام دهند. ایستگاههای کاری دوخت برای فعالیتهای ویژهای مناسبند و معمولا در جای خود ساکناند. بنابراین، بکارگیری مستقیم روشهای متداول و موجود بالانس خطوط مونتاژ، برای خطوط دوهت مناسب و کافی نیستند. در این مقاله، یکروش محاسباتی برای تعیین تعداد ایستگاههای کاری و زمان سیکل با در نظر گرفتن نوع ماشین در هر ایستگاه کاری ارائه شده است که برای صنایع پوشاک ترجیح داده شده است. در نهایت، این روش را با روش ارائه شده توسط ناکاجیما و همکارانش ( 1980 ) از لحاظ معیارهایی چون تعداد کارگران، میزان مهارت کارگران، تعداد ماشینهای مورد استفاده و تعداد جابجایی کارگران بین ماشینها مقایسه کردهایم. مقایسه نتایج، بهبود در بالانس خط را هنگامی که نوع ماشین در هر ایستگاه کاری منظور شده است نشان میدهد.

بالانسخط، صنعت پوشاک، روش محاسباتی، نوع ماشین