معصومه رامبد - Doctoral student, Community Based Psychiatric Care Research Center, Medical Surgical Nursing Department, School of Nursing and Midwifery, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran. (٭Corresponding author). Tel: +۹۸ ۷۱ ۶۴۷۴۲۵۸ Email: rambodma@yah
نیلوفر پاسیار - Doctoral student, Medical Surgical department, School of Nursing and Midwifery, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
فرخنده شریف - Professor, Community Based Psychiatric Care Research Center, Department of Mental Health and Psychiatric Nursing, School of Nursing and Midwifery, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
فروغ رفیعی - Professor, Center for Nursing Care Research, Faculty of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
نسرین پور علی محمدی - Master degree, School of Nursing and Midwifery, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran

چکیده   زمینه و هدف: فعالیت فیزیکی نقش مهمی در طول زندگی بیماران همودیالیز دارد. برخی مداخلات مکمل از جمله روش آرام سازی ممکن است روی سطح فعالیت فیزیکی اثر بگذارد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تکنیک آرام سازی بنسون بر فعالیت فیزیکی بیماران همودیالیز است.   روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که در مراکز همویالیز دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. هشتاد و شش نفر بیمار تحت همودیالیز به روش تصادفی ساده انتخاب و بر اساس بلوک های تصادفی در دو گروه مداخله (تحت تکنیک آرام سازی بنسون (۴۳ نفر) و کنترل (۴۳نفر) قرار گرفتند. تکنیک آرام سازی بنسون در گروه آزمون برای ۲۰ دقیقه، دو بار در روز و برای هشت هفته انجام شد. فعالیت فیزیکی با استفاده از پرسشنامه «فعالیت روزمره زندگی و فعالیت ابزاری زندگی» در هر دو گروه در شروع مطالعه و هشت هفته بعد مورد سنجش قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و کای دو در نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: قبل از مداخله، میانگین فعالیت روزمره زندگی در گروه آزمون ۵۴/۲ ± ۵۳/۱۲ و در گروه کنترل ۷۸/۲ ± ۳۰/۱۲ بود. هشت هفته بعد از مداخله میانگین و انحراف معیار ها در دو گروه مورد و کنترل به ترتیب ۴۴/۱ ± ۴۲/۱۳ و ۴۵/۳ ± ۷۴/۱۱ بود. آزمون تی مستقل تفاوت معنی داری را بین دو گروه بعد از مداخله از نظر فعالیت فیزیکی روزمره نشان داد (۰۰۶/۰ = p و ۸۳/۲ = t ) . به علاوه، قبل از مداخله، فعالیت ابزاری زندگی در دو گروه آزمون و کنترل به ترتیب ۳۶/۴ ± ۲۸/۱۴ و ۰۱/۶ ± ۰۴/۱۲ و بعد از مداخله ۷۷/۳ ± ۶۲/۱۵ و۷۷/۵ ± ۰۰/۱۲ بود. نتایج مطالعه بعد از مداخله تفاوت معنی داری را بین دو گروه از نظر فعالیت ابزاری زندگی نشان داد (۰۰۱/۰ = p و ۲۹/۳ = t ). نتیجه گیری کلی: یافته ها حاکی از تاثیر تکنیک آرام سازی بنسون در بهبود سطح فعالیت فیزیکی در بیماران تحت همودیالیز بود. بنابراین آموزش تکنیک آرام سازی به عنوان یک منبع بهبود سطح فعالیت فیزیکی می تواند به کاربرده شود.

Relaxation Technique, Physical Activity, Hemodialysis, تکنیک آرام سازی, فعالیت فیزیکی, همودیالیز