محبوبه رضایی
نعیمه سید فاطمی
اعظم گیوری
فاطمه حسینی

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین بیماری های مزمن، سرطان بوده که عاملی تنش زا در ابعاد مختلف جسمی، روانی و معنوی است. دعا کردن می تواند منبع مقاومت در برابر این بحران ها بویژه در بعد معنوی بوده و باعث ارتقای سلامت معنوی در این بیماران گردد. هدف این پژوهش تعیین ارتباط تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی بوده است.   روش بررسی: این پژوهش از نوع مقطعی است. از پرسشنامه دعای Meraviglia (۲۰۰۲) و سلامت معنوی Paloutzian و Ellison (۱۹۸۲) استفاده شد. ۳۶۰ بیمار مبتلا به سرطان که بیش از ۲۰ سال داشته، از نوع بیماری خود آگاه بوده، از توانایی خواندن و نوشتن برخوردار بوده و تمایل به همکاری داشتند در این پژوهش شرکت کردند. روش نمونه گیری از نوع مستمر بود. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: میانگین کل نمره سلامت معنوی و تناوب دعا در این بیماران (۳۶/۱۴ ± ۳۵/۹۸) و ( ۹۸/۱۲ ± ۵/۹۴) بود. بین تناوب دعا کردن و سلامت معنوی این بیماران ارتباط معنی دار و مستقیم وجود داشت.(۶۱/۰ = r ،۰۰۱/۰= p )   بحث و نتیجه گیری: بین تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان ارتباط وجود دارد. لذا در مراقبت از این بیماران باید به مقوله دعا به عنوان یکی از راهکارهای ارتقای سلامت معنوی توجه شود.

Prayer, Spiritual Well-being,Cancer,Chemotherapy, دعا، سلامت معنوی، سرطان، شیمی درمانی